غزل ۱۴۲۹ مولانا
| ۱ | نه آن بی‌بَهره دِلْدارم که از دِلْدار بُگْریزم | نه آن خَنجَر به کَف دارم کَزین پیکار بُگْریزم | |
| ۲ | مَنَم آن تخته که با من، دُروگَر کارها دارد | نه از تیشه زبون گردم، نه از مِسْمار بُگْریزم | |
| ۳ | مِثالِ تَخته بی‌خویشَم، خِلافِ تیشه نَنْدیشَم | نَشایَم جُز که آتش را، گَر از نَجّار بُگْریزم | |
| ۴ | چو سَنگَم خوار و سرد، اَرْ من به لَعْلی کَم سَفَر سازم | چو غارم تنگ و تاری، گَر زِ یارِ غار بُگْریزم | |
| ۵ | نَیابَم بوسِ شَفتالو، چو بُگْریزم زِ بی‌بَرگی | نَبویَم مُشکِ تاتاری، گر از تاتار بُگْریزم | |
| ۶ | از آن از خود هَمی‌رَنجَم، که من هم در‌نمی‌گُنجَم | سِزَد چون سَر نمی‌گُنجَد گَر از دَسْتار بُگْریزم | |
| ۷ | هزاران قَرن می‌بایَد که این دولت به پیش آید | کجا یابَم دِگَربارَش، اگر این بار بُگْریزم؟ | |
| ۸ | نه رَنْجورَم، نه نامَردم، که از خوبان بِپَرهیزم | نه فاسِد مَعْده‌‌‌یی دارم که از خَمّار بُگْریزم | |
| ۹ | نِیَم بر پُشتِ پالانی که در میدانْ سِپَس مانَم | نِیَم فَلّاحِ این دِهْ من که از سالار بُگْریزم | |
| ۱۰ | هَمی‌گویم دِلا بس کُن، دِلَم گوید جوابِ من | که من در کانِ زَرْ غَرقَم، چرا زایثار بُگْریزم؟ |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- I am not that luckless lover, to flee from the Beloved; I do not hold that dagger in my hand to flee from battle. |
| ۲- I am that plank with which the carpenter has much to do, I do not shrink from the axe or flee from the nails. |
| ۳- I am unselfed like a plank, I think not to oppose the axe; I am fit only for the flames if I flee from the carpenter. |
| ۴- I am as a worthless and cold stone if I do not journey oft to rubiness; I am as a dark and narrow cave if I flee from the Companion of the Cave. |
| ۵- I do not feel the kiss of the peach if I flee from leaflessness; I do not catch the scent of Tartary musk if I flee from the Tartar. |
| ۶- I am distressed with myself because I am not contained; it is meet, when the head is not contained, if I flee from the turban. |
| ۷- Many centuries are required for this fortune to emerge; where shall I find it again, if this time I flee? |
| ۸- It is not that I am sick and unmanly, that I shun the fair ones; it is not that my bowels are corrupt, that I flee from the vintner. |
| ۹- I am not mounted on a packsaddle to remain then in the arena; I am not a farmer of this village, to flee from the Prince. |
| ۱۰- I say, “My heart, have done”; my heart replies, “I am in the quarry of gold, why should I flee from the lavishing of riches?” |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!