غزل ۱۴۴۵ مولانا
| ۱ | من دَلْقْ گِرو کردم، عُریانِ خَراباتَم | خوردم همه رَخْتِ خود، مهمانِ خَراباتَم | |
| ۲ | ای مُطربِ زیبارو دستی بِزَن و بَرگو | تو آنِ مُناجاتی، من آنِ خَراباتَم | |
| ۳ | خواهی که مرا بینی، ای بَستهٔ نَقْشِ تَن؟ | جان را نَتَوان دیدن، من جانِ خَراباتَم | |
| ۴ | نی مَردِ شِکَم خوارم، نی دَردِ شِکَم دارم | زین مایِدِه بیزارم، بر خوانِ خَراباتَم | |
| ۵ | من هَمدَمِ سُلطانم، حَقّا که سُلَیمانم | کُلّی همه ایمانم، ایمانِ خَراباتَم | |
| ۶ | با عشقْ دَرین پَستی، کردم طَرَب و مَستی | گفتم چه کسی؟ گفتا سُلطانِ خَراباتَم | |
| ۷ | هر جا که همی‌باشم، هم کاسهٔ او باشم | هر گوشه که می‌گردم، گَردانِ خَراباتَم | |
| ۸ | گویی بِنَما مَعنی، بُرهانِ چُنین دَعوی | روشنتر ازین بُرهان، بُرهانِ خَراباتَم | |
| ۹ | گَر رفت زَر و سیمَم، با سینهٔ سیمینَم | وَرْ بی‌سَر و سامانَم، سامانِ خَراباتَم | |
| ۱۰ | ای ساقیِ جان جانی، شمعِ دلِ ویرانی | ویرانِ دِلَم را بین، ویرانِ خَراباتَم | |
| ۱۱ | گویی که تو را شیطانْ اَفْکَند دَرین ویران | خوبیِّ مَلَک دارد، شیطانِ خَراباتَم | |
| ۱۲ | هر گَهْ که خَمُش باشم، من خُمِّ خَراباتَم | هرگَهْ که سُخَن گویم، دَربانِ خَراباتَم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!