غزل ۱۴۶۰ مولانا
| ۱ | بِشْکَسته سَرِ خَلْقی، سَر بَسته که رَنْجورم | بُرده زِ فَلَک خِرقه، آورده که من عورَم | |
| ۲ | وای از دلِ سنگینش، وَزْ عشوهٔ رَنگینش | او نیست، مَنَم سنگینْ کین فِتْنه همی‌‌شورَم | |
| ۳ | من در تَکِ خونَسْتَم، وَزْ خوردنِ خون مَستم | گویی که نِیَم در خون، در شیرهٔ انگورم | |
| ۴ | ای عشق که از زَفتی در چَرخْ نمی‌‌گُنجی | چون است که می‌گُنجی، اَنْدَر دلِ مَستورم؟ | |
| ۵ | در خانهٔ دل جَستی، دَر را زِ درون بَستی | مِشکاۃ و زُجاجَم من، یا نورِ علی نورَم؟ | |
| ۶ | تَنْ حاملهٔ زَنگی، دلْ در شِکَمَش رومی | پس نیم زِ مُشکَم من، یک نیم زِ کافورَم | |
| ۷ | بُردی دل و من قاصِدْ دلْ از دِگَران جویَم | نادیده همی‌‌آرم، امّا نه چُنین کورم | |
| ۸ | گَر چهرهٔ زَردِ من، در خاکْ رَوَد روزی | رویَد گُلِ زَرد ای جان از خاکِ سَرِ گورم | |
| ۹ | آخِر نه سُلَیمان هم بِشْنید غَمِ موری؟ | آخِر تو سُلَیمانی، اِنْگار که من مورَم | |
| ۱۰ | گفتی که چه می‌نالی؟ صد خانه عَسَل داری | می مالَم و می‌نالَم، هم خِرقهٔ زنبورم | |
| ۱۱ | می‌نالَم از این عِلَّت، امّا به دو صد دولت | نَفْروشَم یک ذَرّه، زین عِلَّتِ ناسورم | |
| ۱۲ | چون چَنگ هَمی‌‌زارم، چون بُلبُلِ گُلْزارم | چون مارْ هَمی‌‌پیچَم، چون بر سَرِ گَنْجورم | |
| ۱۳ | گویی که اَنا گفتی، با کِبْر و مَنی جُفتی | آن عَکسِ تو است ای جان امّا من از آن دورم | |
| ۱۴ | من خامَم و بِریانَم، خَندنده و گِریانم | حیران کُن و حیرانم، در وَصلَم و مَهْجورم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!