غزل ۱۵۹۰ مولانا
| ۱ | چون زِ صورت بَرتَر آمد آفتاب و اَخْتَرَم | از مَعانی در مَعانی تا رَوَم من خوش‌تَرَم | |
| ۲ | در مَعانی گُم شُدَسْتَم همچُنین شیرین‌تَر است | سویِ صورت بازنایَم در دو عالَمْ نَنْگَرَم | |
| ۳ | در مَعانی می‌گُدازم تا شَوَم هم‌رنگِ او | زان که مَعنی هَمچو آب و من دَرو چون شِکَّرَم | |
| ۴ | دل نگیرد هیچ کَس را از حَیاتِ جانِ خویش | من ازین مَعنی زِ صورتْ یادْ نارَم لاجَرَم | |
| ۵ | می‌خُرامَم من به باغ از باغْ با رُوحانیان | چون گُلِ سُرخِ لَطیف و تازه چون نیلوفَرَم | |
| ۶ | کَشتیِ تَن را چو موجَم تَخته تَخته بِشْکَنَم | خویشتن را بِسْکُلَم چون خویشتن را لَنْگَرم | |
| ۷ | وَرْ من از سَختیِّ دلْ در کارِ خود سُستی کُنم | زود از دریا بَرآیَد شُعله‌‌‌هایِ آذَرَم | |
| ۸ | هَمچو زَر خندانْ خوشَم اَنْدَر میان آتشَش | زان که گَر ز آتش بَرآیَم هَمچو زَر من بِفْسُرَم | |
| ۹ | من زِ اَفْسونی چو ماری سَر نَهادم بر خَطَش | تا چه اُفْتَد ای برادر از خَطِ او بر سَرَم | |
| ۱۰ | من زِ صورتْ سیر گشتم آمدم سویِ صِفات | هر صِفَت گوید دَرآ این جا که بَحرِ اَخْضَرَم | |
| ۱۱ | چون سِکَنْدَر مُلْک دارم شَمسِ تبریزی زِ لُطف | سویِ لشِکَرهایِ مَعنی لاجَرَم سَرلشکَرَم |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Since my sun and star arose higher than form, I am happier to go from realities into realities. |
| ۲- I have become lost in realities—so it is sweeter; I will not return towards form, I will not look upon the two worlds. |
| ۳- I am melting in meanings till I become of one colour with Him, for meaning is as water and I am as sugar. |
| ۴- No man’s heart wearies of the life of his own soul; naturally in view of this reality I will not recall form. |
| ۵- I stroll from garden to garden with the spiritual ones, graceful as a red rose and fresh as a nenuphar am I. |
| ۶- I am as a wave to the body’s boat, I break it plank by plank; I smash myself when I am anchor to myself. |
| ۷- And if out of hardness of heart I am slack in my affairs, swiftly out of the sea surge my flames of fire. |
| ۸- I am laughing happily as gold amidst his fire, because if I emerge from the fire I congeal as gold. |
| ۹- From an incantation like a snake I have put down my head on his line-brother, what will fall on my head from his line? |
| ۱۰- I was weary of form, I came towards attributes; each attribute said, “Enter here, for I am the green sea.” |
| ۱۱- Shams-i Tabriz, I have a realm like Alexander; consequently out of grace I am army-leader towards the armies of meaning. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!