غزل ۱۶۴۳ مولانا
| ۱ | چند خُسپیم صَبوح است صَلا بَرخیزیم | آبِ رَحْمَت بِسِتانیم و بر آتش ریزیم | |
| ۲ | آن کُمَیْتِ عربی را که فَلَک پیمایَست | وَقِت زین است و لِگام است، چرا نَنْگیزیم؟ | |
| ۳ | خوش بِرانیم سویِ بیشَهٔ شیرانِ سیاه | شیرگیرانه زِ شیرانِ سِیَه نَگْریزیم | |
| ۴ | دَرِ زَنَدانِ جهان را به شُجاعَت بِکَنیم | شِحْنهٔ عشق چو با ماست، زِ کِه پَرهیزیم؟ | |
| ۵ | زَنگیانِ شبِ غَم را همه سَر بَرداریم | زنگ و رومی چه بُوَد چون به وَغا بِسْتیزیم؟ | |
| ۶ | قَدَحِ باده نسازیم جُز از کاسهٔ سَر | گِردِ هر دیگ نگردیم، نه ما کَفْلیزیم | |
| ۷ | زآخِر ثَوْر بِرانیم سویِ بُرجِ اَسَد | چو اَسَد هست، چه با گَلِّهٔ گاو آمیزیم؟ | |
| ۸ | اَنْدَرین مَنْزِلْ هر دَمْ حَشَری گاو آرَد | چاره نَبْوَد زِ سَرِ خَر چو دَرین پالیزیم | |
| ۹ | موجِ دریایِ حَقایق که زَنَد بر کُهِ قاف | زان زِ ما جوش بَرآوَرْد که ما کاریزیم | |
| ۱۰ | بَدْرْ ما راست، اگرچه چو هِلالیم نِزار | صَدْرْ ما راست، اگرچه که دَرین دِهْلیزیم | |
| ۱۱ | گُلْرُخان رویْ نِمایَند چو رو بِنْماییم | که بهاریم در آن باغ، نه ما پاییزیم | |
| ۱۲ | وَزْ سَرِ ناز بگوییم چه چیزید شما | سَجده آرَنْد که ما پیشِ شما ناچیزیم | |
| ۱۳ | گُلْ‌عِذاریم ولی پیشِ رُخِ خوبِ شما | رویِ ناشُسته و آلوده و بی‌تَمییزیم | |
| ۱۴ | آهوانِ تَبَتی بَهرِ چَرا آمده‌اند | زان‌که امروز همه مُشک و عَبِر می‌بیزیم | |
| ۱۵ | چون دَهَد جامِ صَفا بر همه ایثار کنیم | وَرْ زَنَد سیخِ بَلا، هَمچو خَران نَسْکیزیم | |
| ۱۶ | تابِ خورشیدِ اَزَل بر سَرِ ما می‌تابَد | می‌زَنَد بر سَرِ ما تیز، از آن سَرتیزیم | |
| ۱۷ | طالِعِ شَمس چو ما راست، چه باشد اَخْتَر؟ | روز و شب در نَظَرِ شَمسِ حَقِ تبریزیم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
با سلام لطفاً در بیت ۸ اشتباه تایپ “اره” را اصلاح فرمایند به “چاره” :
اَنْدَرین مَنْزِلْ هر دَمْ حَشَری گاو آرَد
چاره نَبْوَد زِ سَرِ خَر چو دَرین پالیزیم