غزل ۲۸۱۳ مولانا
| ۱ | اُقْتُلُونی یا ثِقاتی اِنّ فی قَتْلی حَیاتی | وَمَماتی فی حَیاتی وَحَیاتی فی مَماتی | |
| ۲ | اُقْتُلُونی، ذابَ جِسْمی، قَدَحُ الْقَهْوَةِ قِسْمی | هَله بِشْکَن قَفَص ای جان، چو طَلَب کارِ نَجاتی | |
| ۳ | زِسَفر بَدْر شَوی تو، چو یَقینْ ماهِ نُوی تو | زِشِکَست از چه تو تَلْخی، چو همه قَند و نَباتی؟ | |
| ۴ | چو تویی یارْ مرا تو، بِهْ ازین دار مرا تو | بِرَسان قوتِ حَیاتَم، که تو یاقوتِ زَکاتی | |
| ۵ | چو بَسی قَحْط کَشیدم، بِنِما دَعوتِ عیدم | که نَشُد سیر دو چَشمَم، به تَره وْ نانِ بَراتی | |
| ۶ | حَرَکت کُن، حرکت‌هاست کلید دَرِ روزی | مَگَرت نیست خَبَر تو، که چه زیبا حرکاتی؟ | |
| ۷ | به چُنین رُخ که تو داری، چه کَشی نازِ سپیده؟ | که نگُنجَد به صِفَت در، که چه مَحمودْ صِفاتی | |
| ۸ | بِنِه ای ساقیِ اَسْعَد، تو یکی بَزمِ مُخَلَّد | که خُماری‌ست جهان را زِ میْ و بَزمِ نَباتی | |
| ۹ | به حَقِ بَحْرِ کَفِ تو، گُهَرِ باشَرَفِ تو | که به لُطف و به گُوارِش، تو بِهْ از آبِ فُراتی | |
| ۱۰ | مَثَلِ ساغَرِ آخِر، تو خَرابیِّ عقولی | که چو تَحریمهٔ اوَّل، سَرِ اَرکانِ صَلاتی | |
| ۱۱ | کَرَمَت مَست بَرآیَد، کَفِ چون بَحْر گُشایَد | بِدَهَد صَدْقه، نَپُرسَد که تو اهلِ صَدَقاتی | |
| ۱۲ | به کَرَم فاتحِ عَقدی، به عَطا نَقْدهٔ نَقْدی | بِرَهان مُنْتَظِران را زِ تَمنّایِ سُباتی | |
| ۱۳ | نه در ابرویِ تو چینی، نه دَران خویِ تو کینی | به عَدو گوید لُطفَت که بَنینیّ و بَناتی | |
| ۱۴ | رَسی از ساغَرِ مَردان به خیالاتِ مُصَوَّر | زِ رَهِ سینه خُرامان، کَنِساءٍ خَفِراتِ | |
| ۱۵ | وَجَوارٍ ساقیاتٍ وَسَواقٍ جارِیاتٍ | تو بگو باقیِ این را، اَنَا فی سُکْرِ سُقاتی |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!