غزل ۲۸۱۴ مولانا
| ۱ | خُنُک آن دَم که به رَحْمَت سَرِ عُشّاق بِخاری | خُنُک آن دَم که بَرآیَد زِ خَزانْ بادِ بهاری | |
| ۲ | خُنُک آن دَم که بگویی که بیا، عاشقِ مِسکین | که تو آشفتهٔ مایی، سَرِ اَغْیار نداری | |
| ۳ | خُنُک آن دَم که دَرآویزد در دامَنِ لُطفَت | تو بگویی که چه خواهی زِ منْ ای مَستِ نِزاری | |
| ۴ | خُنُک آن دَم که صَلا دَردَهَد آن ساقیِ مَجْلِس | که کُند بر کَفِ ساقی قَدَحِ باده سَواری | |
| ۵ | شود اَجْزایِ تَنِ ما، خوش ازان بادهٔ باقی | بِرَهَد این تَنِ طامِع زِ غَمِ مایده خواری | |
| ۶ | خُنُک آن دَم که زِ مَستان طَلَبَد دوست عوارض | بِسِتانَد گِرو از ما به کَش و خوبْ عِذاری | |
| ۷ | خُنُک آن دَم که زِ مَستی سَرِ زُلْف تو بِشورَد | دلِ بیچاره بگیرد به هَوَسْ حَلقه شُماری | |
| ۸ | خُنُک آن دَم که بگوید به تو دل کِشت ندارم | تو بگویی که بِرویَد پِیِ تو آنچه بِکاری | |
| ۹ | خُنُک آن دَم که شبِ هَجْر بگوید که شَبَت خوش | خُنُک آن دَم که سَلامی کُند آن نورِ بهاری | |
| ۱۰ | خُنُک آن دَم که بَرآیَد به هوا ابرِ عِنایَت | تو ازان ابر به صَحرا گُهَرِ لُطفْ بِباری | |
| ۱۱ | خورَد این خاک که تشنه تر ازان ریگِ سیاه است | به تمام آبِ حَیات و نکُند هیچ غُباری | |
| ۱۲ | دَخَلَ الْعِشْقُ عَلَیْنا بِکُؤُوسٍ وَعُقارٍ | ظَهَرَ السُّکْرُ عَلَیْنا لِحَبیبٍ مُتَوارِ | |
| ۱۳ | سخنی موج هَمی‌زد که گُهَرها بِفَشانَد | خَمُشَش باید کردن، چو دَرینَش نَگُذاری |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Happy the moment when with compassion you scratch the head of lovers, happy the moment when from autumn arises the wind of spring. |
| ۲- Happy the moment when you say, “Come, poor lover, for you are distracted by me, you have no regard for others.” |
| ۳- Happy the moment when he clings to the skirt of your grace and you say, “What do you want of me, wasted drunkards” |
| ۴- Happy the moment when that saki of the assembly issues an invitation, when the cup of wine rides on the hand of the saki. |
| ۵- The particles of our bodies will be happy through that immortal wine; this greedy body will escape from the grief of eating at tables. |
| ۶- Happy the moment when the Beloved demands contributions from the drunkards, takes pledge from us with sweet and lovely cheeks. |
| ۷- Happy the moment when in drunkenness the tip of your tress is confused, the helpless heart passionately takes to curlcounting. |
| ۸- Happy the moment when the heart says to you, “I have no plantation,” and you say, “Whatever you plant shall grow for you.” |
| ۹- Happy the moment when the night of separation says, “Goodnight”; happy the moment when that springtide light shall give greeting. |
| ۱۰- Happy the moment when the cloud of divine grace comes in the air, from that cloud you rain pearls of grace on the desert. |
| ۱۱- This earth, which is thirstier than that black sand, shall swallow the water of life completely and make no dust. |
| ۱۲- Love has entered upon us with cups and wine; drunkenness has appeared to us from a hidden beloved. |
| ۱۳- A discourse surged like waves scattering pearls, it is necessary to silence it, since you do not let it pass into here. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!