مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۱۱۵ – نَصحیَت کردنِ زنْ مَر شوی را که سُخَن اَفْزون از قَدَم و از مَقامِ خود مگو لِمَ تَقولونَ ماَ لا تَفْعَلونَ که این سُخَن‌ها اگرچه راست است، این مَقامِ تَوکُّلْ تو را نیست و این سُخَن گفتن فوقِ مَقام و مُعاملۀ خود زیان دارد و کَبُرَ مَقْتَا عِنْدَ اللّهِ باشد.
| ۲۳۲۵ | زن بَرو زد بانگ کِی ناموسْ‌کیش | من فُسونِ تو نخواهم خوردْ بیش | |
| ۲۳۲۶ | تُرَّهات از دَعوی و دَعوت مگو | رو سُخَن از کِبْر و از نَخْوَت مگو | |
| ۲۳۲۷ | چند حَرفِ طُمْطُراق و کار و بار؟ | کار و حالِ خود بِبین و شَرم‌دار | |
| ۲۳۲۸ | کِبْر زشت و از گدایانْ زشت‌تَر | روزْ سَرد و برفْ و آن‌گَهْ جامه تَر؟ | |
| ۲۳۲۹ | چند دَعویّ و دَم و باد و بُروت | ای تو را خانه چو بَیْتُ اَلْعَنْکَبوت | |
| ۲۳۳۰ | از قَناعَت کِی تو جان اَفْروختی؟ | از قَناعَت‌ها تو نام آموختی | |
| ۲۳۳۱ | گفت پیغامبر قَناعَت چیست؟ گنج | گنج را تو وا نمی‌دانی زِ رنج؟ | |
| ۲۳۳۲ | این قناعَت نیست جُز گنجِ رَوان | تو مَزَن لاف ای غَم و رنجِ رَوان | |
| ۲۳۳۳ | تو مَخوانَم جُفت، کمتر زن بَغَل | جُفتِ اِنْصافَم، نی‌اَم جُفتِ دَغَل | |
| ۲۳۳۴ | چون قَدَم با شاه و با بَگ می‌زَنی | چون مَلَخ را در هوا رَگ می‌زَنی؟ | |
| ۲۳۳۵ | با سگان زین استخوان در چالِشی | چون نِیِ اِشْکَمْ تَهی در نالِشی | |
| ۲۳۳۶ | سویِ من مَنگَر به خواری سُستْ سُست | تا نگویم آنچه در رَگ‌هایِ توست | |
| ۲۳۳۷ | عقلِ خود را از من اَفْزون دیده‌یی | مَر مَنِ کَمْ‌عقل را چون دیده‌یی؟ | |
| ۲۳۳۸ | هَمچو گُرگِ غافِل اَنْدر ما مَجِه | ای زِ نَنگِ عقلِ تو بی‌عقلْ بِهْ | |
| ۲۳۳۹ | چون که عقلِ تو عَقیله‌یْ مَردم است | آن نه عقل است آن، که مار و گَزْدُم است | |
| ۲۳۴۰ | خَصْمِ ظُلْم و مَکْرِ تو اللّه باد | فَضْل و عقلِ تو زِ ما کوتاه باد | |
| ۲۳۴۱ | هم تو ماری، هم فُسونگَر، این عَجَب | مارگیر و ماری ای نَنگِ عَرَب | |
| ۲۳۴۲ | زاغ اگر زشتیِّ خود بِشْناختی | هَمچو برف از دَرد و غَم بُگْداختی | |
| ۲۳۴۳ | مَردِ اَفْسونگَر بِخوانَد چون عَدو | او فُسون بر مار و مار اَفْسون بَرو | |
| ۲۳۴۴ | گَر نبودی دامِ او اَفْسونِ مار | کِی فُسونِ مار را گشتی شکار؟ | |
| ۲۳۴۵ | مَردِ اَفسونگَر زِ حِرص کَسب و کار | دَرنَیابَد آن زمان اَفْسونِ مار | |
| ۲۳۴۶ | مار گوید ای فُسونگَر هین و هین | آنِ خود دیدی، فُسونِ من بِبین | |
| ۲۳۴۷ | تو به نامِ حَقْ فَریبی مَر مرا | تا کُنی رُسوایِ شور و شَر مرا | |
| ۲۳۴۸ | نامِ حَقَّم بَست، نی آن رایِ تو | نامِ حَق را دام کردی، وایِ تو | |
| ۲۳۴۹ | نامِ حَق بِسْتانَد از تو دادِ من | من به نامِ حَقْ سِپُردم جان و تَن | |
| ۲۳۵۰ | یا به زَخمِ من رَگِ جانَت بُرَد | یا که هَمچون من به زندانَت بَرَد | |
| ۲۳۵۱ | زن ازین گونه خشنْ گُفتارها | خوانْد بر شویِ جوانْ طومارها |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!