مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۱۱۷ – در بیانِ آن که جُنبیدنِ هر کسی از آن جا که وِیْ است، هر کَس را از چَنْبَرۀ وجودِ خود بیند، تابۀ کَبودْ آفتاب را کَبود نِمایَد و سرُخْ سرُخ نِمایَد، چون تابه‌ها از رنگ‌ها بیرون آید سپید شود، از همۀ تابه‌هایِ دیگر او راست‌گوتَر باشد و اِمام باشد.

تعقیب

1. فیه ما فیه مولانا – متن ۳۶ – برتری ایمان حقیقی به نماز ظاهری – تشریح آثار شمس تبریزی و مولانا گفت:

   2018-07-24 در 11:36 ق.ظ

   […] [۴]  حواشی استاد فروزانفر: مولانا در بیان این نکته که مستمع جاذب معانی است از جان متکلّم و سخن به قدر جذب او فرو می‌آید بارها در مثنوی سخن گفته است از این قبیل (دفتر اوّل بخش ۱۱۷ بیت ۲۳۸۷ الی ۲۳۹۲). […]

   پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید