مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۱۲۶ – مَخْلَصِ ماجَرای عَرَب و جُفتِ او
| ۲۶۲۸ | ماجَرایِ مَرد و زن را مَخْلَصی | باز می‌جویَد دَرونِ مُخْلَصی | |
| ۲۶۲۹ | ماجَرایِ مَرد و زن اُفتاد نَقل | آن مِثالِ نَفْسِ خود می‌دان و عقل | |
| ۲۶۳۰ | این زن و مَردی که نَفْس است و خِرَد | نیک بایَسته‌ست بَهرِ نیک و بَد | |
| ۲۶۳۱ | وین دو بایَسته دَرین خاکی‌سَرا | روز و شب در جنگ و اَنْدر ماجَرا | |
| ۲۶۳۲ | زن هَمی خواهد حَویجِ خانَگاه | یعنی آبِ رو و نان و خوان و جاه | |
| ۲۶۳۳ | نَفْس هَمچون زَنْ پِیِ چاره‌گَری | گاه خاکی، گاه جویَد سَروَری | |
| ۲۶۳۴ | عقلْ خود زین فکرها آگاه نیست | در دِماغَش جُز غَمِ اللّه نیست | |
| ۲۶۳۵ | گَرچه سِرِّ قِصّه این دانه‌ست و دام | صورتِ قِصّه شِنو اکنون تمام | |
| ۲۶۳۶ | گَر بَیانِ مَعنوی کافی شُدی | خَلْقِ عالَمْ عاطِل و باطِل بُدی | |
| ۲۶۳۷ | گَر مَحَبَّت فِکْرَت و مَعنی‌سْتی | صورتِ روزه وْ نمازت نیستی | |
| ۲۶۳۸ | هَدیه‌هایِ دوستان با هَمدِگَر | نیست اَنْدر دوستی اِلّا صُوَر | |
| ۲۶۳۹ | تا گواهی داده باشد هَدیه‌ها | بر مَحَبَّت‌هایِ مُضْمَر در خَفا | |
| ۲۶۴۰ | زان که اِحْسان‌هایِ ظاهر شاهِدَند | بر مَحَبَّت‌هایِ سِرّ ای اَرجُمَند | |
| ۲۶۴۱ | شاهِدَت گَهْ راست باشد گَهْ دروغ | مَست گاهی از مِیْ و گاهی زِ دوغ | |
| ۲۶۴۲ | دوغ خورده، مَستی‌یی پیدا کُند | هایْ هوی و سَرگِرانی‌ها کُند | |
| ۲۶۴۳ | آن مُرایی در صیام و در صَلاست | تا گُمان آید که او مَستِ وَلاست | |
| ۲۶۴۴ | حاصِلِ فِعلِ بُرونی دیگر است | تا نشان باشد بر آنچه مُضْمَر است | |
| ۲۶۴۵ | یا رَب این تَمییز دِهْ ما را به خواست | تا شِناسیم آن نشانِ کَژْ زِ راست | |
| ۲۶۴۶ | حِسّ را تَمییز دانی چون شود؟ | آن که حِس یَنْظُرْ بِنُورِ اللّهْ بُوَد | |
| ۲۶۴۷ | وَرْ اَثَر نَبْوَد، سَبَب هم مُظْهِر است | هَمچو خویشی کَزْ مَحَبَّت مُخْبِر است | |
| ۲۶۴۸ | نَبْوَد آن کِه نورِ حَقَّش شُد اِمام | مَر اَثَر را یا سَبَب‌ها را غُلام | |
| ۲۶۴۹ | یا مَحَبَّت در دَرونْ شُعله زَنَد | زَفْت گردد، وَزْ اَثَر فارغ کُند | |
| ۲۶۵۰ | حاجَتَش نَبْوَد پِیِ اِعْلامِ مِهْر | چون مَحَبَّت نورِ خود زَد بر سِپِهْر | |
| ۲۶۵۱ | هست تَفْصیلاتْ تا گردد تمام | این سُخَن، لیکِن بِجو تو، وَالسَّلام | |
| ۲۶۵۲ | گرچه شُد مَعنی دَرین صورت پَدید | صورت از مَعنی قَریب است و بَعید | |
| ۲۶۵۳ | در دَلالَت هَمچو آب‌اَند و درخت | چون به ماهیَّت رَوی دورَنْد سخت | |
| ۲۶۵۴ | تَرکِ ماهیّات و خاصیّات گو | شَرح کُن اَحْوالِ آن دو رِزقْ جو |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!