ترجیع بند ۱۹ مولانا
| ۱ | ای خواب بُرو زِ هَمدَمانَم | تا بی‌کَس و مُمْتَحَن نمانم | |
| ۲ | چون دیگْ بر آتشَم نِشانْدی | در دیگْ چه می‌پَزی، چه دانم | |
| ۳ | یک لحظه که من سَری بِخارم | ای عشق نمی‌دَهی اَمانم | |
| ۴ | از خَشمْ دو گوشِ حِلْم بَستی | تا نَشْنَوی آوَه و فَغانم | |
| ۵ | ما را به جهانْ حَواله کَم کُن | ای جان چو که من نه زین جهانم | |
| ۶ | بُگْشای رَهَم که تا سَبُک تَر | جان را به جهانِ جانْ رَسانم | |
| ۷ | یاری فَرما، قَلاووزی کُن | تا رَخْت به کویِ تو کَشانم | |
| ۸ | ای آن کِه تو جانِ این نُقوشی | تَرجیع کُنم گَرین بِنوشی | |
| ۹ | تیزآب توییّ و چَرخْ ماییم | سَرگشته چو سَنگِ آسیاییم | |
| ۱۰ | تو خورشیدیّ و ما چو ذَرّه | از کوه بَرآیْ تا بَرآییم | |
| ۱۱ | از بَهرِ سِکَنْجبین عَسَل دِهْ | ما خود همه سِرکه می‌فَزاییم | |
| ۱۲ | گَهْ خیرۀ تو، که تو کجایی؟ | گَهْ خیرۀ خود، که ما کجاییم؟ | |
| ۱۳ | گَهْ خیرۀ نَقلِ خود به سَیران | گَهْ خیرۀ آن که با خود آییم | |
| ۱۴ | گَهْ خیرۀ بَسطِ خویش و ایثار | یا قَبْض که مُهره دَررُباییم | |
| ۱۵ | گاهی مِس و گاهْ زَرِّ خالص | گاه از پِیِ هر دو کیمیاییم | |
| ۱۶ | ترجیع دو، ذوق و میلْ ایچی | در دادن و در گرفتن از چی | |
| ۱۷ | گَهْ شاد به خوردن است و تحصیل | گَهْ شاد به خَرجِ آن و تَحْلیل | |
| ۱۸ | چون نَخْل، گَهی به کَسبِ میوه | گاهی به نِثارِ آن و تَنْزیل | |
| ۱۹ | گَهْ حاتَمِ وَقتْ اَنْدَر ایثار | گَهْ عبّاسی به طَوْف و زنبیل | |
| ۲۰ | ما یا آنیم و این دِگَر فَرع | یا غیرِ توایم بی‌دو تَبْدیل | |
| ۲۱ | وَرْزان که مُرکَّب از دو ضِدّیم | تَذْلیل نباشَدیّ و تَبْجیل | |
| ۲۲ | هم اصلاح است عِزّ و ذُلَّش | مانندۀ رَفْع و خَفْضِ قِنْدیل | |
| ۲۳ | بس اصلاحی برایِ اِفْساد | بس اِفْسادی برای تَنْخیل | |
| ۲۴ | بس مُرغِ ضعیفِ پَرشِکَسته | خُرطومِ هزار پیلْ خسته |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!