ترجیع بند ۳۴ مولانا
| ۱ | جهانْ اَنْدَر گُشاده شُد جهانی | که وَصْفِ او نَیایَد در زبانی | |
| ۲ | حیاتش را نباشد خوفِ مرگی | بَهارش را نگرداند خَزانی | |
| ۳ | دَر و دیوارِ او افسانه گویان | کُلوخ و سنگِ او اَشْعار خوانی | |
| ۴ | چو جُغد آن جا رَوَد، طاوس گردد | چو گُرگ آن جا رَوَد، گردد شَبانی | |
| ۵ | به رفتن چون بُوَد، تبدیلِ حالی | نه نَقْلی از مکانی تا مکانی | |
| ۶ | به خارِسْتان پا بر جایْ بِنْگَر | زِ نقلِ حال گردد گُلْسِتانی | |
| ۷ | بِبین آن صَخره پا بر جایْ مانده | چه سَیران کرد تا شُد لَعْلِ کانی | |
| ۸ | بِشوی از آبِ مَعنی دستِ صورت | که طَبّاخان بِگُستردند خوانی | |
| ۹ | مَلایِک بین بِزاییده زِ دیوان | نَزایَد این چُنینی، آن چُنانی | |
| ۱۰ | بَسی دیدم درختی رُسته از خاک | کِه دید از خاکْ رُسته آسْمانی؟ | |
| ۱۱ | چو یُخْرِج حَیَّ مِنْ مَیِّت عِیان شُد | جَمادِ مُرده شُد صاحِب عِیانی | |
| ۱۲ | زِ قطره یْ آب دیدم که بِزایَد | قُبادی، رُستَمی، یا پَهْلَوانی | |
| ۱۳ | ندیدم من که از بادِ خیالی | بُرون آید بهشتی یا جِنانی | |
| ۱۴ | زِ تَرجیعْ این غَزَل را تَرجُمان کُن | به نوعی دیگرش شَرح و بیان کُن | |
| ۱۵ | اَیا دُرّی که صد رو می‌نِمایی | هزاران دُرّ زِ هر سو می‌گُشایی | |
| ۱۶ | وَلیک از عِزَّت و اِشْراف و غَیرت | خَفا اَنْدَر خَفا اَنْدَر خَفایی |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!