ترجیع بند ۳۶ مولانا
| ۱ | فُتاد این دلْ به عشقِ پادشاهی | دو عالَم را زِ لُطفِ او پناهی | |
| ۲ | اگر لُطْفَش نِمایَد رُخ به آتش | زِ آتش‌ها بُرون رویَد گیاهی | |
| ۳ | چو بَردابَردِ حُسنَش دید جانم | بِرَفت آن‌های و هویَم، مانْد آهی | |
| ۴ | اگر حُسنَش بِتابَد بر سَرِ خاک | زِ هر خاکی بَرآیَد قُرصِ ماهی | |
| ۵ | قیامَت‌هایِ آن چَشمِ سیاهَش | بِپوشانید جانم را سیاهی | |
| ۶ | زِ تَلْخِ هَجْرِ او، شِکَّر چو زَهری | زِ خونْ خونین شُده هر خاکِ راهی | |
| ۷ | زمین تا آسْمان آتش گرفتی | اگر نی مُژده دادی گاهْ گاهی | |
| ۸ | دو صد یوسُف نِمایَد از خیالَش | که هر یک را ذَقَن بَر، طُرفه چاهی | |
| ۹ | به هر چاهی ازان چَهْ‌ها دَراُفتم | چو یوسُف زان چَهْ اُفتَم من به جَاهی | |
| ۱۰ | اَیا مَخْدومْ شَمسُ الدّین تبریز | ازین جان‌هایِ پُر آتش مَپَرهیز | |
| ۱۱ | چو چَنگِ عشقِ او بَرساخت سازی | به گوشِ جانِ عاشق گفت رازی | |
| ۱۲ | بِزَد در بیشۀ جان، عشقَش آتش | بِسوزانید هر جا بُد مَجازی | |
| ۱۳ | نمازی گردد آن جانی که دارد | به پیشِ قبلۀ حُسنَش نمازی | |
| ۱۴ | زِ فَرِّ جانِ عشق اَنْگیز شاهی | نَهَد بر اَطْلَسِ بَختَش طِرازی | |
| ۱۵ | هر آن زاغی که چید از خَرمَنِ او | یکی دانه، دَمی وا گشتْ بازی | |
| ۱۶ | ذَرایرهایِ روحی می‌سَرایَند | زِ عشقِ رویِ او پَرده یْ حِجازی | |
| ۱۷ | چه می‌ترسی زِ مُردن؟ رو تو بِسْتان | زِ عشقَش عُمرِ بی‌مرگی، درازی | |
| ۱۸ | چه عُمری، عُمِر شیرینی، لَطیفی | لَطیفی، مَستِ عشقی، پاکْ بازی | |
| ۱۹ | وَلیکِن نازْ او را زیبَد ای جان | مَکُن زِنْهار با نازش، تو نازی | |
| ۲۰ | خداوندْ شَمسِ دین زان جامِ پیشین | بِریزا در دَهانِ جانِ ریشین |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!