غزل ۱۴۴۷ مولانا
| ۱ | رفتم به طَبیبِ جان، گفتم که بِبین دَستَم | هم بی‌دل و بیمارَم، هم عاشق و سَرمَستم | |
| ۲ | صد گونه خَلَل دارم، ای کاش یکی بودی | با این همه عِلَّتها، در شَنْقَصه پیوستم | |
| ۳ | گفتا که نه تو مُردی؟ گفتم که بلی، امّا | چون بویِ تواَم آمد، از گورْ بُرون جَستم | |
| ۴ | آن صورتِ روحانی، وان مَشرقِ یَزدانی | وان یُوسفِ کَنْعانی، کَزْ وِیْ کَفِ خود خَستم | |
| ۵ | خوش خوش سویِ من آمد، دستی به دِلَم بَرزَد | گفتا زِ چه دستی تو؟ گفتم که ازین دستم | |
| ۶ | چون عَربَده می‌کردم، دَرداد میْ و خوردم | اَفْروخت رُخِ زَردم، وَزْ عَربَده وارَستم | |
| ۷ | پس جامه بُرون کردم، مَستانه جُنون کردم | در حَلْقهٔ آن مَستان، در مَیمَنه، بِنْشَستم | |
| ۸ | صد جام بِنوشیدَم، صد گونه بِجوشیدَم | صد کاسه بِریزیدَم، صد کوزه دَراِشْکَستم | |
| ۹ | گوسالهٔ زَرّین را آن قومْ پَرستیده | گوسالهٔ گرگینَم، گَر عشقْ بِنَپْرسْتم | |
| ۱۰ | بازَم شَهِ روحانی، می‌خوانَد پنهانی | بَرمی کَشَدم بالا، شاهانه ازین پَستم | |
| ۱۱ | پابَستِ تواَم جانا سَرمَستِ تواَم جانا | در دستِ تواَم جانا گَر تیرم وگَر شَسْتم | |
| ۱۲ | چُستِ تواَم اَرْ چُستم، مَستِ تواَم اَرْمَستم | پستِ تواَم اَرْپستَم، هستِ تواَم اَرْهستم | |
| ۱۳ | درچَرخْ دَرآوَرْدی، چون مَستِ خودم کردی | چون تو سَرِ خُم بَستی، من نیز دَهانْ بَستم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- I went to the physician of the soul, I said, “Look at my hand. I am heartlorn and sick at once, both lover and intoxicated. |
| ۲- I have a hundred ailments-would that they were all one! With all these distempers I have reached the very end.” |
| ۳- He said, “Were you not dead?” I said, “Yes, but when your Scent came to me I leaped out of the grave.” |
| ۴- That spiritual form, that orient divine, that Joseph of Canaan On whose account I wounded my hand, |
| ۵- Gently, gently came towards me and laid a hand on my heart. He said, “Of what band are you?” I said, “Of this band.” |
| ۶- When I brawled he gave me wine, and I drank; my pale cheek glowed and I ceased to brawl. |
| ۷- Then I stripped off my clothes, I raged like a drunkard, I sat in that drunkards’ ring, on the right hand. |
| ۸- I drank a hundred jars, I roared a hundred ways, I scattered a hundred glasses, I shattered a hundred pitchers. |
| ۹- Those folk worshipped the golden calf, I am a mangy calf, if I do not worship Love. |
| ۱۰- Again the spiritual king is secretly calling me, he is drawing me up royally from these depths. |
| ۱۱- I am foot-tied to you, O soul, I am intoxicated with you, my soul, I am in your hand, my soul, whether I am arrow or thumbstall. |
| ۱۲- If I am nimble, you make me so, if I am drunk you make me so, if I am lowly you make me so, if I am in being, you make me so. |
| ۱۳- You brought me into the circling sphere when you intoxicated me with you; since now you have sealed the vat, I too haye closed my mouth. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!