۱ بَرو ای عشق که تا شِحْنهٔ خوبانْ شُده‌یی توبه و توبه کُنان را همه گَردنْ زده‌یی ۲ کِه شود با تو مُعَوِّل؟ که چُنین صاعِقه‌یی کِه کُند با تو حَریفی؟ که همه عَربَده‌یی ۳ نی زمین و نه فَلَک را قَدَم و طاقَتِ توست نه دَرین شش جِهَتی، پس زِکجا آمده‌یی؟ ۴ هشت […]

  ۱ هر دَم ای دل سویِ جانان می‌رَوی وَزْ نَظَرها سَختْ پنهان می‌رَوی ۲ جامه‌ها را چاک کردی هَمچو ماه در پِیِ خورشیدِ رَخشان می‌رَوی ۳ ای نِشَسته با حَریفانْ بر زمین وَزْ درونْ بر هفت کیوان می‌رَوی ۴ پیشِ مهمانان به صورتْ حاضری سویِ صورت گَر به مِهْمان می‌رَوی ۵ چون قَلَم بر […]

  ۱ باوَفا یارا جَفا آموختی این جَفا را از کجا آموختی؟ ۲ کو وَفاهایِ لَطیفت، کَزْ نَخُست در شکارِ جانِ ما آموختی؟ ۳ هر کجا زشتی، جَفاکاری رَسید خوبی‌اَش دادی، وَفا آموختی ۴ ای دل از عالَم چُنین بیگانگی هم زِ یارِ آشنا آموختی ۵ جانْت گَر خواهد صَنَم، گویی بلی این بلی را […]

  ۱ چه باشد ای برادر یک شب اگر نَخُسپی؟ چون شمعِ زنده باشی، هَمچون شَرَر نَخُسپی ۲ دَرهایِ آسْمان را، شب سَخت می‌گُشایَد نیک اَخْتَریت باشد، گَر چون قَمَر نَخُسپی ۳ گَر مَردِ آسْمانی، مُشتاقِ آن جهانی زیرِ فَلَک نَمانی، جُز بر زَبَر نَخُسپی ۴ چون لشکرِ حَبَشْ شب، بر روم حَمله آرَد باید […]

  ۱ گفتی شکار گیرم، رفتی شکار گشتی گفتی قَرار یابم، خودْ بی‌قَرار گشتی ۲ خِضْرت چرا نخوانم؟ کابِ حَیات خوردی پیشَت چرا نَمیرم؟ چون یارِ یار گشتی ۳ گِردَت چرا نَگَردم؟ چون خانهٔ خدایی پایَت چرا نَبوسَم؟ چون پایدار گشتی ۴ جامَت چرا نَنوشَم؟ چون ساقیِ وجودی نُقلَت چرا نَچینیم؟ چون قَندبار گشتی ۵ […]

  ۱ ای بُرده اختیارم، تو اختیارِ مایی من شاخِ زَعفَرانم، تو لاله زارِ مایی ۲ گفتم غَمَت مرا کُشت، گفتا چه زَهره دارد؟ غَم این قَدَر نداند، کآخِر تو یارِ مایی؟ ۳ من باغ و بوستانم، سوزیدهٔ خَزانَم باغِ مرا بِخندان، کآخِر بهارِ مایی ۴ گفتا تو چَنگِ مایی، وَنْدَر تَرَنگِ مایی پس چیست […]

  ۱ شاها بِکَش قِطار، که شَهْ‌وار می‌کَشی دامانِ ما گرفته، به گُلْزار می‌کَشی ۲ قَطّارِ اُشتُران، همه مَستَند و کَف‌زَنان بویی بِبُرده‌اند، که قَطّار می‌کَشی ۳ هر اُشتُری میانهٔ زَنجیر می‌گَزَد چون شَهْد و چون شِکَر، که سویِ یار می‌کَشی ۴ آن چَشم‌‌هایِ مَست به چَشمَت که ساقی است گویند خوش بِکَش، که به […]

  ۱ سوگند خورده‌یی که ازین پس جَفا کُنی سوگند بِشْکَنیّ و جَفا را رَها کُنی ۲ امروز دامَنِ تو گرفتیم و می‌کَشیم تا کِی بَهانه گیری و تا کِی دَغا کُنی؟ ۳ می‌خَندد آن لَبَت صَنَما مُژده می‌دَهَد کَانْدیشه کرده‌یی که از این پس وَفا کُنی ۴ بی‌تو نمازِ ما چو رَوا نیست، سود […]

  ۱ سُلطان مَنی، سُلطانِ مَنی وَندَر دل و جان، ایمانِ مَنی ۲ در من بِدَمی، من زنده شَوَم یک جان چه بُوَد؟ صد جانِ مَنی ۳ نانْ‌ بی‌تو مرا زَهر است، نه نان هم آبِ مَنی، هم نانِ مَنی ۴ زَهر از تو مرا، پازَهر شود قَند و شِکَرِ اَرزانِ مَنی ۵ باغ و […]

  ۱ جان و جهان، دوش کجا بوده‌یی؟ نی غَلَطَم، در دلِ ما بوده‌یی ۲ دوشْ زِ هَجْرِ تو جَفا دیده‌ام ای که تو سُلطانِ وَفا بوده‌یی ۳ آه که من دوش چه‌سان بوده‌ام آه که تو دوش که را بوده‌یی ۴ رَشک بَرَم کاش قَبا بودَمی چون که در آغوشِ قَبا بوده‌یی ۵ زَهره […]