اگر از نتایج زیر راضی نیستید، جستجوی دیگری انجام دهید.
۱ دلِ من رایِ تو دارد، سَرِ سودایِ تو دارد رُخِ فرسودهٔ زَردَم غَمِ صَفْرایِ تو دارد ۲ سَرِ من مَستِ جَمالَت، دلِ من دامِ خیالَت گُهَرِ دیده نِثارِ کَفِ دریایِ تو دارد ۳ زِ تو هر هدیه که بُردم به خیالِ تو سِپُردم که خیالِ شِکَرینَت فَر و سیمایِ تو دارد ۴ غَلَطَم، […]
۱ خُنُک آن کَس که چو ما شُد همه تسلیم و رِضا شُد گِروِ عشق و جُنون شُد گُهَرِ بَحرِ صَفا شُد ۲ مَهْ و خورشیدْ نَظَر شُد که ازو خاکْ چو زَر شُد به کَرَمْ بَحرِ گُهَر شُد به رَوِشْ بادِ صَبا شُد ۳ چو شَهِ عشقْ کَشیدش زِ همه خَلْق بُریدَش نَظَرِ […]
۱ هَله نومید نباشی که تو را یار بِرانَد گَرَت امروز بِرانَد نه که فردات بِخوانَد؟ ۲ دَر اگر بر تو بِبَندد مَرو و صبر کُن آن جا زِ پَسِ صَبرْ تو را او به سَرِ صَدْر نِشانَد ۳ و اگر بر تو بِبَندد همه رَهْ‌ها و گُذَرها رَهْ پنهان بِنِمایَد که کَس آن […]
۱ صَنَما جَفا رها کُن کَرَم این رَوا ندارد بِنِگَر به سویِ دَردی که زِ کَس دَوا ندارد ۲ زِ فَلَک فُتاد طَشْتَم به محیطْ غَرقه گشتم به درونِ بَحر جُز تو دِلَم آشنا ندارد ۳ زِ صَبا هَمی‌رَسیدم خبری که می‌پَزیدم زِ غَمَت کُنون دلِ من خبر از صَبا ندارد ۴ به رُخانِ […]
۱ همه را بیازمودم زِ تو خوش‌تَرَم نَیامَد چو فروشُدم به دریا چو تو گوهرم نَیامَد ۲ سَرِ خُنْب‌ها گُشادم زِ هزار خُم چَشیدم چو شرابِ سَرکَشِ تو به لب و سَرَم نَیامَد ۳ چه عَجَب که در دلِ من گُل و یاسَمَن بِخَندد؟ که سَمَن‌بَریْ لَطیفی چو تو در بَرَم نَیامَد ۴ زِ […]
۱ بر سَرِ آتشِ تو سوختم و دود نکرد آبْ بر آتشِ تو ریختم و سود نکرد ۲ آزْمودم دلِ خود را به هزارانْ شیوه هیچ چیزش به جُز از وَصلِ تو خُشنود نکرد ۳ آنچه از عشق کَشید این دلِ من کُهْ نکَشید وآنچه در آتش کرد این دلِ منْ عود نکرد ۴ […]
۱ ما نه زان مُحْتَشَمانیم که ساغَر گیرند وَ نه زان مُفْلِسکان که بُزِ لاغَر گیرند ۲ ما از آن سوختگانیم که از لَذَّتِ سوز آبِ حیوان بِهِلَنْد و پِیِ آذر گیرند ۳ چو مَهْ از روزَنِ هر خانه که اَنْدَر تابیم از ضیا شب صِفَتانْ جُمله رَهِ دَر گیرند ۴ ناامیدان که فَلَک […]
۱ یا رَب این بویِ خوش از روضه جان می‌آید؟ یا نَسیمی‌ست کَزان سویِ جهان می‌آید؟ ۲ یا رَب این آبِ حَیات از چه وَطَن می‌جوشَد؟ یا رَب این نورِ صِفات از چه مکان می‌آید؟ ۳ عَجَب این غُلْغُله از جوقِ مَلَک می‌خیزد؟ عَجَب این قَهْقَهه از حورِ جِنان می‌آید؟ ۴ چه سَماع است […]
۱ ای خدا از عاشقانْ خُشنود باد عاشقان را عاقِبَتْ مَحْمود باد ۲ عاشقان را از جَمالَت عید باد جانِشان در آتشَت چون عود باد ۳ دست کردی دِلْبَرا در خونِ ما جانِ ما زین دستْ خونْ آلود باد ۴ هر کِه گوید که خلاصَش دِهْ زِ عشق آن دُعا از آسْمانْ مَردود باد […]
۱ گَر ساعتی بِبُرّی زَانْدیشه‌ها چه باشد؟ غوطی خوری چو ماهیْ در بَحْرِ ما چه باشد؟ ۲ زَانْدیشه‌ها نَخُسپی زَاصْحابِ کَهْف باشی نوری شوی مُقَدَّسْ از جان و جا چه باشد؟ ۳ آخِر تو بَرگِ کاهی ما کَهْرُبایِ دولَت زین کاهْدان بِپَرّی تا کَهْرُبا چه باشد؟ ۴ صد بار عَهْد کردی کین بار خاکْ […]
۱ یک خانه پُر زِ مَستان مَستانِ نو رَسیدند دیوانگانِ بَنْدی زَنجیرها دَریدند ۲ بس اِحْتیاط کردیم تا نَشْنوند ایشان گویی قَضا دُهُل زَد بانگِ دُهُل شَنیدند ۳ جان‌هایِ جُمله مَستان دل‌هایِ دلْ پَرَستان ناگَهْ قَفَص شِکَستند چون مُرغْ بَرپَریدند ۴ مَستانْ سَبو شِکَستند بر خُنْب‌ها نِشَستند یا رَب چه باده خوردند یا رَب چه […]
۱ جُز لُطف و جُز حَلاوَت خود از شِکَر چه آید؟ جُز نور بَخش کردن خود از قَمَر چه آید؟ ۲ جُز رَنگ‌هایِ دِلْکَش از گُلْسِتان چه خیزد؟ جُز برگ و جُز شِکوفه از شاخِ تَر چه آید؟ ۳ جُز طالِعِ مُبارک از مُشتری چه یابی؟ جُز نَقْده‌هایِ روشن از کانِ زَر چه آید؟ […]
۱ تا چند خِرقه بَردَرَم از بیم و از امید دَردِهْ شراب و واخَرَم از بیم و از امید ۲ پیش آر جامِ آتشِ اندیشه سوز را کَانْدیشه‌هاست در سَرَم از بیم و از امید ۳ کَشتیِّ نوح را که زِ طوفانْ اَمانِ ماست بِنْما که زیرِ لَنْگَرَم از بیم و از امید ۴ […]
۱ بگیر دامَنِ لُطفَش که ناگهان بِگُریزد ولی مَکَش تو چو تیرش که از کَمان بِگُریزد ۲ چه نَقْش‌ها که بِبازَد چه حیله‌ها که بِسازَد به نَقْش حاضر باشد زِ راهِ جان بِگُریزد ۳ بر آسْمانْش بِجویی چو مَهْ زِ آب بِتابَد در آب چون که دَرآیی بر آسْمان بِگُریزد ۴ زِ لامَکانْش بِخوانی […]
۱ مَدِه به دستِ فِراقَت دلِ مرا که نَشایَد مَکُش تو کُشته خود را مَکُن بُتا که نَشایَد ۲ مرا به لُطف گُزیدی چرا زِ من بِرَمیدی؟ اَیا نموده وَفاها مَکُن جَفا که نَشایَد ۳ بِداد خازِنِ لُطفَت مرا قَبایِ سعادت بُرون مَکُن زِ تَنِ من چُنین قَبا که نَشایَد ۴ مِثالِ دلْ همه […]
۱ به روزِ مرگ چو تابوتِ من رَوان باشد گُمان مَبَر که مرا دَردِ این جهان باشد ۲ برایِ من مَگَریّ و مگو دَریغ دَریغ به دوغِ دیو دَراُفتی دَریغْ آن باشد ۳ جنازه‌ام چو بِبینی مگو فِراق فِراق مرا وِصال و مُلاقاتْ آن زمان باشد ۴ مرا به گور سِپاری مَگو وَداع وَداع […]
۱ نگُفتَمَت مَرو آنجا که مُبْتلات کنند؟ که سختْ دست‌دِرازَند بَسته‌پات کنند؟ ۲ نگُفتَمَت که بدان سویْ دام در دام است؟ چو دَرفُتادی در دام، کِی رَهات کنند؟ ۳ نگُفتَمَت به خَراباتْ طُرفه مَستانند؟ که عقل را هَدَفِ تیرِ تُرَّهات کنند؟ ۴ چو تو سَلیم‌دلی را چو لُقمه بِرْبایَند به هر پیاده شَهی را […]
۱ مرا عَقیقِ تو باید شِکَر چه سود کُند؟ مرا جَمالِ تو باید قَمَر چه سود کُند؟ ۲ چو مَستِ چَشمِ تو نَبْوَد شراب را چه طَرَب چو هَمرهَم تو نباشی سَفَر چه سود کُند؟ ۳ مرا زَکاتِ تو باید خَزینه را چه کُنم؟ مرا میانِ تو باید کَمَر چه سود کُند؟ ۴ چو […]
۱ ما را خدا از بَهرِ چه آوَرْد؟ بَهرِ شور و شَر دیوانگان را می‌کُند زَنجیرِ او دیوانه‌تر ۲ ای عشقِ شوخِ بوالْعَجَب، آورده جان را در طَرَب آری، دَرآ هر نیم شب، بر جانِ مَستِ بی‌خَبَر ۳ ما را کجا باشد امان کز دست این عشق آسمان ماندست اندر خرکمان چون عاشقان زیر […]
۱ مَکُن یار مَکُن یار مَرو ای مَهِ عَیّار رُخِ فَرُّخِ خود را مَپوشانْ به یکی بار ۲ تو دریایِ الهی همه خَلْقْ چو ماهی چو خُشک آوَری ای دوست بِمیرند به ناچار ۳ مَگو با دلِ شَیدا دِگَر وَعده فردا که بر چَرخْ رَسیده‌ست زِ فردایِ تو زِنْهار ۴ چو در دستِ تو […]
۱ خویِ بَد دارم مَلولَم تو مرا مَعْذور دار خویِ من کِی خوش شود بی‌رویِ خوبَت ای نِگار؟ ۲ بی‌تو هستم چون زمستان خَلْق از من در عَذاب با تو هستم چون گُلِستان خویِ من خویِ بهار ۳ بی تو بی‌عقلم مَلولَم هرچه گویم کَژْ بُوَد من خَجِل از عقل و عقلْ از نورِ […]
۱ همه صیدها بِکَردی هَله میر بارِ دیگر سگِ خویش را رَها کُن که کُند شِکارِ دیگر ۲ همه غوطه‌ها بِخوردی همه کارها بِکَردی مَنِشین زِ پایْ یک دَم که بِمانْد کارِ دیگر ۳ همه نَقْدها شِمُردی به وَکیلِ دَرسِپُردی بِشِنو ازین مُحاسِب عَدَد و شُمارِ دیگر ۴ تو بَسی سَمَن بَران را به […]
۱ نه که مِهْمانِ غَریبم؟ تو مرا یارْ مَگیر نه که فَلّاحِ تواَم؟ سَروَر و سالارْ مگیر ۲ نه که همسایۀ آن سایه احسانِ تواَم؟ تو مرا هم‌سَفَر و مُشفِق و غم‌خوار مگیر ۳ شَربتِ رحمت تو بر همگان گَردان است تو مرا تشنه و مُسْتَسْقی و بیمارْ مگیر ۴ نه که هر سنگ […]
۱ داد جاروبی به دستَم آن نِگار گفت کَزْ دریا بَراَنگیزانْ غُبار ۲ باز آن جاروب را زاتَش بِسوخت گفت کَزْ آتشْ تو جاروبی بَرآر ۳ کردم از حیرتْ سُجودی پیشِ او گفت بی‌ساجِدْ سُجودی خوش بیار ۴ آه بی‌ساجِدْ سُجودی چون بُوَد؟ گفت بی‌چون باشد و بی‌خارْخار ۵ گَردَنَک را پیش کردم گفتَمَش […]
۱ عقلْ بَندِ رَهروان است ای پسر بَنْد بِشْکَن رَهْ عِیان است ای پسر ۲ عقلْ بَند و دلْ فَریب و جانْ حِجاب راه ازین هر سه نَهان است ای پسر ۳ چون زِ عقل و جان و دلْ بَرخاستی این یقین هم در گُمان است ای پسر ۴ مَرد کو از خود نَرَفت […]
۱ نَرمْ نَرمَک سویِ رُخسارَش نِگَر چَشم بُگْشا چَشمِ خَمّارش نِگَر ۲ چون بِخَندد آن عقیقِ قیمتی صد هزاران دلْ گِرفتارَش نِگَر ۳ سَر بَرآر از مَستی و بیدار شو کار و بار و بَختِ بیدارَش نِگَر ۴ اَندَرآ در باغِ بی‌پایانِ دل میوه شیرینِ بسیارَش نِگَر ۵ شاخ‌های سبزِ رَقصانَش بِبین لُطفِ آن […]
۱ باز شُد در عاشقی بابی دِگَر بر جَمالِ یوسُفی تابی دِگَر ۲ مُژده بیدارانِ راهِ عشق را آن که دیدم دوش من خوابی دِگَر ۳ ساخته شُد از برایِ طالبان غیرِ این اَسْبابْ اَسْبابی دِگَر ۴ ابرها گَر می‌نَبارَد نَقْد شُد از برایِ زندگیْ آبی دِگَر ۵ یارَکانْ سَرکَش شدند و حَق بداد […]
۱ ای جانِ جانِ جان‌ها جانیّ و چیزِ دیگر وِیْ کیمیایِ کان‌ها کانیّ و چیزِ دیگر ۲ ای آفتابِ باقی وِیْ ساقیِ سَواقی وِیْ مَشْرَبِ مَذاقی آنیّ و چیزِ دیگر ۳ ای مَشْعَله یقین را وِیْ پَروَرشْ زمین را وِیْ عقلِ اوَّلین را ثانیّ و چیزِ دیگر ۴ ای مَظْهَرِ الهی وِیْ فَرّ پادشاهی […]
۱ آمد بهارِ خُرَّم و آمد رَسولِ یار مَستیم و عاشقیم و خُماریم و بی‌قَرار ۲ ای چَشمِ و ای چراغ رَوان شو به سویِ باغ مَگْذار شاهِدانِ چَمَن را در اِنْتِظار ۳ اَنْدَر چَمَن زِ غَیبْ غَریبان رَسیده اند رَو رَو که قاعده‌‌ست که القادِمُ یُزار ۴ گُل از پِیِ قُدومِ تو در […]
۱ سُست مَکُن زِهْ که منْ تیرِ تواَم چارپَر رویْ مَگَردان که منْ یک‌دِلِه‌‌‌‌ام نی دوسَر ۲ از تو زدن تیغِ تیز وَزْ دل و جان صد رِضا یک سُخَنَم چون قَضا نی اَگَرَم نی مَگَر ۳ گَر بِکَشی ذوالْفَقار ثابِتَم و پایْدار نی بِگُریزم چو باد نی بِمُرَم چون شَرَر ۴ جانْ بِسِپارَم […]
۱ بیار ساقی بادَتْ فِدا سَر و دَستار زِ هر کجا که دَهَد دست جامِ جانْ دست آر ۲ دَرآی مَست و خُرامان و ساغَر اَنْدَر دست رَوا مَبین چو تو ساقیّ و ما چُنین هُشیار ۳ بیار جامْ که جانَم زِ آرزومندی زِ خویش نیز بَرآمَد چه جایِ صَبر و قَرار؟ ۴ بیار […]
۱ درخت اگر مُتَحَرِّک بُدی به پا و به پَر نه رنجِ اَرِّه کشیدی نه زَخْم‌‌های تَبَر ۲ وَرْ آفتاب نَرَفتی به پَرّ و پا همه شب جهان چگونه مُنَوَّر شُدی به گاهِ سَحَر؟ ۳ وَرْ آبِ تَلْخ نَرَفتی زِ بَحرْ سویِ اُفُق کجا حَیاتِ گُلِسْتان شُدی به سیل و مَطَر؟ ۴ چو قطره […]
۱ عشقْ جان است عشقِ تو جانْ تَر لُطفْ دَرمان واز تو دَرمانْ تَر ۲ کافَری‌های زُلفِ کافَرِ تو گشته زایْمان جُمله ایمانْ تَر ۳ جانْ سِپُردن به عشقْ آسان است وَزْ پِیِ عشقِ توست آسانْ تَر ۴ همه مِهْمانِ خوانِ لُطْف تواَند لیکْ این بَنده زاده مِهْمانْ تَر ۵ بی تو هستند جُمله […]
۱ چُنان مَستم چُنان مَستم من امروز که پیروزه نمی‌دانم زِ پیروز ۲ به هر رَهْ راهْبَر هُشیار باید دَرین رَهْ نیست جُز مَجنونْ قُلاوز ۳ اگر زنده‌ست آن مَجْنون بیا گو زِ من مَجنونیِ نادر بیاموز ۴ اگر خواهی که تو دیوانه گردی مِثالِ نَقْشِ من بر جامه بَردوز ۵ خَلیل آن روز […]
۱ دَرین سَرما سَر ما داری امروز دلِ عیش و تماشا داری امروز ۲ مَیَفْکَن نوبَتِ عِشرت به فردا چو آسایشْ مُهَیّا داری امروز ۳ بِگُستَر بر سَرِ ما سایه خود که خورشیدانه سیما داری امروز ۴ دَرین خُمخانه ما را میهمان کُن بِدان همسایه کان جا داری امروز ۵ نِقاب از رویِ سُرخِ […]
۱ دامِ دِگَر نهاده‌ام تا که مَگَر بِگیرَمَش آن که بِجَست از کَفَم بارِ دِگَر بِگیرَمَش ۲ آن کِه به دل اسیرَمَش در دل و جان پَذیرَمَش گَر چه گذشت عُمرِ من باز زِ سَر بِگیرَمَش ۳ دلْ بِگُداخت چون شِکَر بازفَسُرد چون جِگَر بازْ رَوان شُد از بَصَر تا به نَظَر بِگیرَمَش ۴ […]
۱ اَنْدَرآ ای اصلِ اصلِ شادمانی، شاد باش اَنْدَرآ ای آبِ آبِ زندگانی، شاد باش ۲ گَرْت بینَد زندگانی، تا اَبَد باقی شود وَرْت بینَد مُرده، هم داند که جانی شاد باش ۳ همچُنین تو دَم به دَم آن جامِ باقی می‌رَسان تا شویم از دست و آن باقی، تو دانی شاد باش ۴ […]
۱ آن کِه بیرون از جهان بُد در جهانْ آوَرْدَمَش وان کِه می‌کرد او کَرانه در میانْ آوَرْدَمش ۲ آن کِه عشوه کارِ او بُد عشوه‌یی بِنْمودَمَش وان کِه از من سَر کَشیدی کَش کَشانْ آوَرْدَمش ۳ آن کِه هر صُبحی تَقاضا می‌کُند جانْ را زِ من از تَقاضا بر تَقاضا من به جانْ […]
۱ عارفان را شَمع و شاهِد نیست از بیرونِ خویش خونِ انگوری نَخورده باده‌شان هم خونِ خویش ۲ هر کسی اَنْدَر جهانْ مَجنونِ لیلی‌یی شُدند عارفانْ لیلیِ خویش و دَم به دَم مَجنونِ خویش ۳ ساعتی میزانِ آنی ساعتی موزون این بعد ازین میزانِ خود شو تا شَوی موزونِ خویش ۴ گَر تو فرعونِ […]
۱ گَر لبِ او شِکَنَد نرخِ شِکَر می‌رَسَدَش وَرْ رُخَش طَعنه زَنَد بر گُلِ تَر می‌رَسَدَش ۲ گَر فَلَک سَجده بَرَد بر دَرِ او می‌سِزَدَش وَرْ سِتانَد گِرو از قُرصِ قَمَر می‌رَسَدَش ۳ وَرْ شَهِ عقل که عالَم هَمِگی چاکرِ اوست جِهَتِ خِدمَتِ او بَستِ کَمَر می‌رَسَدَش ۴ شاهْ خورشید که بر زَنگیِ شب […]
برای سوالات عمومی خود با ما تماس بگیرید.