۱ باز فُرود آمدیم بر دَرِ سُلطانِ خویش بازگُشادیم خوشْ بال و پَرِ جانِ خویش ۲ بازْ سَعادت رَسید دامَنِ ما را کَشید بر سَرِ گَردون زدیم خیمه و ایوانِ خویش ۳ دیدهٔ دیو و پَری دید زِ ما سَروَری هُدهُدِ جان بازگشت سویِ سُلَیمانِ خویش ۴ ساقیِ مَستانِ ما شُد شِکَرستانِ ما یوسُفِ […]

  ۱ گویند شاهِ عشقْ ندارد وَفا دروغ گویند صُبح نَبْوَد شامِ تو را دروغ ۲ گویند بَهرِ عشقْ تو خود را چه می‌کُشی؟ بعد از فَنایِ جسم نَباشد بَقا دروغ ۳ گویند اشکِ چَشمِ تو در عشقْ بیهُده‌ست چون چَشم بَستهْ گشت نباشد لِقا دروغ ۴ گویند چون زِ دورِ زمانه بُرون شُدیم زان […]

  ۱ به دِلْجوییّ و دِلْداری دَرآمَد یارْ پِنهانک شب آمد چون مَهِ تابانْ شَهِ خونْ خوارْ پِنهانَک ۲ دَهان بر می‌نَهاد او دست، یعنی دَم مَزَن، خامُش وَ می‌فرمود چَشمِ او دَرآ در کارْ پِنهانَک ۳ چو کرد آن لُطفِ او مَستم، دَرِ گُلْزار بِشْکَستم هَمی‌دُزدیدم آن گُل‌ها، از آن گُلْزارْ پِنهانَک ۴ بِدو […]

  ۱ آمد بهار ای دوستان مَنْزِل سویِ بُستان کنیم گِردِ غریبانِ چَمَن، خیزید تا جولان کنیم ۲ امروز چون زَنبورها، پَرّان شَویم از گُل به گُل تا در عَسَل خانه‌یْ جهان، شش گوشه آبادان کنیم ۳ آمد رَسولی از چَمَن، کین طَبْل را پنهان مَزَن ما طَبْل خانه‌یْ عشق را، از نَعْره‌ها ویران کنیم […]

  ۱ این بار من یک‌بارگی، در عاشقی پیچیده‌ام این بار من یک‌بارگی، از عافیت بُبْریده‌ام ۲ دل را زِ خود بَرکَنده‌ام، با چیزِ دیگر زنده‌ام عقل و دل و اندیشه را، از بیخ و بُنْ سوزیده‌ام ۳ ای مَردمان ای مَردمان، از من نَیایَد مَردمی دیوانه هم نَنْدیشَد آن کَنْدَر دلْ اندیشیده‌ام ۴ دیوانه […]

  ۱ بازآمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بِشْکَنَم وین چَرخِ مَردم‌خوار را، چَنگال و دندان بِشکنم ۲ هفت‌اَخترِ بی‌آب را، کین خاکیان را می‌خورند هم آب بر آتش زَنَم، هم بادْهاشان بِشکَنَم ۳ از شاهِ بی‌آغازْ من، پَرّان شُدم چون بازْ من تا جُغدِ طوطی‌خوار را، در دَیرِ ویران بِشکَنَم ۴ زآغازْ عَهدی […]

  ۱ ای با من و پنهانْ چو دل، از دلْ سَلامَت می‌کُنم تو کعبه‌یی، هر جا رَوَم، قَصدِ مَقامَت می‌کُنم ۲ هر جا که هستی حاضری، از دورْ در ما ناظِری شب خانه روشن می‌شود چون یادِ نامَت می‌کُنم ۳ گَهْ هَمچو بازِ آشنا بر دستِ تو پَر می‌زَنَم گَهْ چون کبوتر پَر زَنانْ […]

  ۱ مُرده بُدَم، زنده شُدم، گریه بُدم، خنده شُدم دولَتِ عشق آمد و منْ دولَتِ پاینده شُدم ۲ دیدهٔ سیر است مرا، جانِ دلیر است مرا زَهرهٔ شیر است مرا، زُهرهٔ تابنده شُدم ۳ گفت که دیوانه نه‌یی، لایِقِ این خانه نه‌یی رفتم دیوانه شُدم، سِلسِله بَندَنده شُدم ۴ گفت که سَرمَست نه‌یی، رو […]

  ۱ زین دو هزاران من و ما ای عَجَبا، منْ چه مَنَم گوش بِنِه عَربَده را، دست مَنِه بر دَهَنَم ۲ چون که من از دست شُدم، در رَهِ من شیشه مَنِه وَرْبِنَهی پا بِنَهَم، هرچه بیابَم شِکَنَم ۳ زان که دِلَم هر نَفَسی، دَنگِ خیالِ تو بُوَد گَر طَرَبی در طَرَبَم، گَر حَزَنی […]

  ۱ تیزْ دَوَم، تیز دَوَم، تا به سواران بِرَسَم نیست شَوَم، نیست شَوَم، تا بَرِ جانان بِرَسَم ۲ خوش شُده‌ام، خوش شُده‌ام، پارهٔ آتش شُده‌ام خانه بِسوزم، بِرَوَم، تا به بیابان بِرَسَم ۳ خاک شَوَم، خاک شَوَم، تا زِ تو سَرسَبز شَوَم آب شَوَم، سَجده‌کُنان، تا به گُلِستان بِرَسم ۴ چون که فُتادم زِ […]

  ۱ هر شب و هر سَحَر تو را، من به دُعا بِخواستم تا به چه شیوه‌ها تو را، من زِ خدا بِخواستم ۲ تا شَوی از سُجودِ من، مونِس این وجودِ من خود بِشُد این وجودِ من، چون که تو را بِخواستم ۳ در پِی آفتابِ تو سایه بُدَم، ضیاطَلَب پاکْ چو سایه خوردی‌‌‌‌‌ام، […]

  ۱ ای تو بِداده در سَحَر، از کَفِ خویش باده‌‌‌‌‌ام ناز رها کُن ای صَنَم، راست بگو که داده‌‌‌‌‌ام ۲ گر چه بِرَفتی از بَرَم، آن بِنَرفت از سَرَم بر سَرِ رَهْ بیا بِبین، بر سَرِ رَهْ فُتاده‌‌‌‌‌ام ۳ چَشمِ بَدی که بُد مرا، حُسنِ تو در حِجاب شُد دوختَم آن دو چَشم را، […]

  ۱ کَشید این دلْ گریبانم، به سویِ کویِ آن یارم دَران کویی که میْ خوردم، گِرو شُد کَفش و دَسْتارم ۲ زِ عقلِ خود چو رفتم من، سَرِ زُلفَش گرفتم من کُنون در حلقهٔ زُلفَشْ گرفتارم، گرفتارم ۳ چو هر دَم میْ فُزون باشد، بِبین حالَم که چون باشد؟ چُنان میْ‌هایِ صدساله، چُنین عقلی […]

  ۱ طوافِ حاجیان دارم، به گِردِ یار می‌گردم نه اخلاقِ سگان دارم، نه بر مُردار می‌گردم ۲ مِثالِ باغْبانانم، نَهاده بیل بر گَردن برایِ خوشهٔ خُرما، به گِردِ خار می‌گردم ۳ نه آن خُرما که چون خوردی، شود بَلْغَم، کُند صَفْرا وَلیکِن پَر بِرویانَد، که چون طَیّار می‌گردم ۴ جهانْ مار است و زیر […]

  ۱ من از اقلیمِ بالایَم، سَرِ عالَم‌ نمی‌دارم نه از آبَم، نه از خاکَم، سَرِ عالَم‌ نمی‌دارم ۲ اگر بالاست پُراَخْتَر، وَگَر دریاست پُرگوهر وَگَر صَحراست پُرعَبْهَر، سَرِ آن هم‌ نمی‌دارم ۳ مرا گویی ظَریفی کُن، دمی با ما حَریفی کُن مرا گُفته‌‌ست لاتَسْکُنْ تو را هَمدَم‌ نمی‌دارم ۴ مرا چون دایهٔ فَضلَش، به […]

  ۱ به گِردِ دل‌ همی‌گَردی، چه خواهی کرد؟ می‌دانم چه خواهی کرد؟ دل را خون و رُخ را زَرد، می‌دانم ۲ یکی بازی بَرآوَرْدی، که رَخْتِ دل همه بُردی چه خواهی بعد از این بازی دِگَر آوَرْد، می‌دانم ۳ به یک غَمْزه جِگَر خَستی، پَس آتش اَنْدَرو بَستی بِخواهی پُخت، می‌بینم، بِخواهی خَورْد می‌دانم […]

  ۱ ندارد پایِ عشقِ او، دلِ‌ بی‌دست و‌ بی‌پایم که روز و شب چو مَجنونَم، سَرِ زنجیر می‌خایم ۲ میانِ خونم و تَرسَم که گر آید خیالِ او به خونِ دلْ خیالش را زِ‌ بی‌خویشی بیالایم ۳ خیالاتِ همه عالَم، اگر چه آشنا داند به خونْ غَرقه شود وَاللّهْ، اگر این راهْ بُگْشایم ۴ […]

  ۱ رفتم به طَبیبِ جان، گفتم که بِبین دَستَم هم‌ بی‌دل و بیمارَم، هم عاشق و سَرمَستم ۲ صد گونه خَلَل دارم، ای کاش یکی بودی با این همه عِلَّت­ها، در شَنْقَصه پیوستم ۳ گفتا که نه تو مُردی؟ گفتم که بلی، امّا چون بویِ تواَم آمد، از گورْ بُرون جَستم ۴ آن صورتِ […]

  ۱ بِشْکَسته سَرِ خَلْقی، سَر بَسته که‌ رَنْجورم بُرده زِ فَلَک خِرقه، آورده که‌ من عورَم ۲ وای از دلِ سنگینش، وَزْ عشوهٔ رَنگینش او نیست، مَنَم سنگینْ کین فِتْنه‌‌ همی‌‌شورَم ۳ من در تَکِ خونَسْتَم، وَزْ خوردنِ خون مَستم گویی که نِیَم در خون، در شیرهٔ انگورم ۴ ای عشق که از زَفتی […]

  ۱ در عشقِ سُلَیمانی، من هَمدَمِ مُرغانَم هم عشقِ پَری دارم، هم مَردِ پَری‌خوانَم ۲ هرکس که پَری‌خوتَر، در شیشه کُنم زوتَر بَرخوانَم اَفْسونَش، حَرّاقه بِجُنبانَم ۳ زین واقعه مَدهوشَم، باهوشم و‌‌ بی‌‌هوشم هم ناطِق و خاموشَم، هم لوحِ خَموشانَم ۴ فریاد که آن مَریَم، رنگی دِگَر است این دَم فریاد، کَزین حالَتْ فریاد‌‌ […]