۱ هین که گَردن سُست کردی، کو کَبابَت کو شرابَت؟ هین که بس تاریکْ‌رویی، ای گرفته آفتابَت ۲ یاد داری که زِ مَستی، با خِرَد اِسْتیزه بَستی؟ چون کلیدش را شِکَستی، از کِه باشد فَتحِ بابَت؟ ۳ در غَمِ شیرین نَجوشی، لاجَرَم سِرکه فروشی آبِ حَیوان را بِبَستی، لاجَرَم رَفته‌ست آبَت ۴ بوالْمَعالی گشته […]

  ۱ خاکِ آن کَس شو که آبِ زندگانِش روشنست نیم نانی دَررَسَد تا نیم جانی در تَنست ۲ گفتَمَش آخِر پِی یک وَصْل چندین هَجْر چیست؟ گفت آری من قَصابَم گِردْران با گَردنست ۳ دی تماشا رفته بودم جانِبِ صَحرایِ دل آن نگُنْجد در نَظَر چه جایِ پیدا کردنست؟ ۴ چَشمِ مَستِ یار گویانْ […]

  ۱ گَر تو پِنْداری به حُسنِ تو نگاری هست، نیست وَر تو پِنداری مرا بی‌تو قَراری هست، نیست ۲ وَر تو گویی چرخ می‌گردد به کارِ نیک و بَد چَرخ را جُز خِدمَتِ خاکِ تو کاری هست؟ نیست ۳ سال‌ها شد تا که بیرونِ دَرَت چون حَلقه‌ایم بر دَرِ تو حَلقه بودن هیچ عاری […]

  ۱ من نِشَستم زِ طَلَب، وین دلِ پیچان نَنِشَست همه رفتند و نِشَسْتند و دَمی جان نَنِشَست ۲ هر کِه اِسْتاد به کاری، بِنِشَست آخِرِ کار کارْ آن دارد آن، کَزْ طَلَبِ آن نَنِشَست ۳ هر کِه او نَعرهٔ تَسبیحِ جَمادِ تو شنید تا نَبُردش به سَراپَردهٔ سُبحان نَنِشَست ۴ تا سُلَیمان به جهان […]

  ۱ مَگَر این دَم سَرِ آن زُلفْ پریشان شده است که چُنین مُشکِ تَتاریْ عَبِراَفْشان شده است؟ ۲ مَگَر از چهرهٔ او بادِ صَبا پَرده رُبود که هزاران قَمَرِ غَیبْ درخشان شده است؟ ۳ هست جانی که زِ بویِ خوشِ او شادان نیست؟ گر چه جان بو نَبَرد کو زِ چه شادان شده است […]

  ۱ در دل و جانْ خانه کردی عاقِبَت هر دو را دیوانه کردی عاقِبَت ۲ آمدی کآتَش دَرین عالَم زَنی وانَگشتی تا نکردی عاقِبَت ۳ ای زِ عشقَت عالَمی ویران شُده قَصدِ این ویرانه کردی عاقِبَت ۴ من تو را مشغول می‌کردم دِلا یادِ آن افسانه کردی عاقبت ۵ عشق را بی‌خویش بُردی در […]

  ۱ گفتا که کیست بر دَر؟ گفتم کَمینْ غُلامَت  گفتا چه کار داری؟ گفتم مَها سَلامَت ۲ گفتا که چند رانی؟ گفتم که تا بِخوانی گفتا که چند جوشی؟ گفتم که تا قیامَت ۳ دَعویِّ عشق کردم سوگندها بِخوردم کَزْ عشق یاوه کردم من مُلْکَت و شهامَت ۴ گفتا برای دَعوی قاضی گُواه خواهد […]

  ۱ بِنْمای رُخ که باغ و گُلِسْتانَم آرزوست بُگْشای لَبْ که قَندِ فراوانَم آرزوست ۲ ای آفتابِ حُسن بُرون آ دَمی زِ ابر کان چهرهٔ مُشَعْشَعِ تابانَم آرزوست ۳ بِشْنیدم از هوایِ تو آوازِ طَبْلِ باز باز آمدم که ساعِدِ سُلطانَم آرزوست ۴ گفتی زِ ناز بیش مَرَنْجان مرا بُرو آن گفتَنَت که بیش […]

  ۱ از دلْ به دل برادر گویند روزَنی‌ست روزَن مگیر گیر که سوراخِ سوزنی‌ست ۲ هر کَس که غافِل آمد از این روزَنِ ضَمیر گَر فاضِل زَمانه بُوَد گول و کودنی‌ست ۳ زان روزَنه نَظَر کُن در خانهٔ جَلیس بِنْگَر که ظُلْمَت است دَرو یا که روشنی‌ست ۴ گَر روشن است و بر تو […]

  ۱ امروزْ روز نوبَتِ دیدارِ دِلْبَر است امروزْ روزِ طالِع خورشیدِ اَکْبر است ۲ دی یارْ قَهْرباره و خونْ خواره بود لیک امروزْ لُطفِ مُطْلَق و بیچاره پَروَر است ۳ از حور و ماه و روح و پَری هیچ دَم مَزَن کان‌ها به او نَمانَد او چیزِ دیگر است ۴ هر کَس که دید […]

  ۱ پنهان مَشو که رویِ تو بر ما مُبارک است نَظّارهٔ تو بر همه جان‌ها مُبارک است ۲ یک لحظه سایه از سَرِ ما دورتَر مَکُن دانسته‌یی که سایهٔ عَنْقا مُبارک است ۳ ای نوبَهارِ حُسن بیا کانْ هوایِ خوش بر باغ و راغ و گُلْشَن و صَحرا مُبارک است ۴ ای صد هزار […]

  ۱ عاشقِ آن قَندِ تو جانِ شِکَرخایِ ماست سایهٔ زُلْفینِ تو در دو جهانْ جایِ ماست ۲ از قَد و بالایِ اوست عشقْ که بالا گرفت وان کِه بِشُد غَرقِ عشقْ قامَت و بالایِ ماست ۳ هر گُلِ سُرخی که هست از مَدَدِ خونِ ماست هر گُلِ زَردی که رُست رُسته زِ صَفرایِ ماست […]

  ۱ هر نَفَس آوازِ عشق می‌رَسَد از چپ و راست ما به فَلَک می‌رَویم عَزمِ تماشا کِراست ۲ ما به فَلَک بوده‌ایم یارِ مَلَک بوده‌ایم باز همان‌جا رَویم جُمله که آن شهرِ ماست ۳ خود زِ فَلَک بَرتَریم وَزْ مَلَک اَفْزون‌تَریم زین دو چرا نَگْذریم؟ منزلِ ما کِبْریاست ۴ گوهرِ پاک از کجا، عالَمِ […]

  ۱ باز دَرآمَد به بَزم مَجْلِسیان دوستْ دوست گرچه غَلَط می‌دَهَد نیست غَلَط اوستْ اوست ۲ گاهْ خوشِ خوش شود گَهْ همه آتش شود تَعبیه‌هایِ عَجَبْ یارِ مرا خوستْ خوست ۳ نَقْشِ وَفا وِیْ کُند پُشت به ما کِی کُند؟ پُشت ندارد چو شمع او هَمِگی روستْ روست ۴ پوست رَها کُن چو مار […]

  ۱ سه روز شُد که نِگارینِ من دگرگون است شِکَر تُرُش نَبُوَد آن شِکَر تُرُشْ چون است؟ ۲ به چَشمه‌‌یی که دَرو آبِ زندگانی بود سَبو بِبُردم و دیدم که چَشمه پُرخون است ۳ به روضه‌‌یی که دَرو صد هزار گُل می‌رُست به جایِ میوه و گُلْ خار و سنگ و هامون است ۴ […]

  ۱ زِ دامْ چند بِپُرسیّ و دانه را چه شُده‌ست؟ به بامْ چند بَرآییّ و خانه را چه شُده‌ست؟ ۲ فَسُرده چند نِشینی میانِ هستیِ خویش؟ تَنورِ آتشِ عشق و زَبانه را چه شُده‌ست؟ ۳ به گِردِ آتشِ عشقشْ زِ دورمی‌گَردی اگر تو نُقرهٔ صافی میانه را چه شُده‌ست؟ ۴ زِ دُردیِ غم و […]

  ۱ عشقْ جُز دولت و عِنایَت نیست جُز گُشادِ دل و هدایت نیست ۲ عشق را بوحَنیفه درس نکرد شافِعی را دَرو رِوایَت نیست ۳ لایَجوز و یَجوز تا اَجَل است عِلمِ عُشّاق را نِهایت نیست ۴ عاشقان غَرقه‌اند در شِکَراب از شِکَر مصر را شِکایَت نیست ۵ جانِ مَخْمور چون نگوید شُکر؟ باده‌یی […]

  ۱ بیگاه شُد بیگاه شُد خورشید اَنْدَر چاه شُد خورشیدِ جانِ عاشقان در خَلْوَتِ اللّهْ شُد ۲ روزی‌ست اَنْدَر شب نَهان تُرکی میانِ هِنْدوان شبْ تُرکْتازی‌ها بِکُن کان تُرکْ در خَرگاه شُد ۳ گَر بو بَری زین روشنی آتش به خواب اَنْدَر زَنی کَزْ شب رویّ و بَندگی زُهره حَریفِ ماه شُد ۴ ما […]

  ۱ امروزْ خندانیم و خوش کان بَختِ خندان می‌رَسَد سُلطانِ سُلطانانِ ما از سویِ میدان می‌رَسَد ۲ امروزْ توبه بِشْکَنَم پَرهیز را بَرهَم زَنَم کان یوسُفِ خوبانِ من از شهرِ کَنْعان می‌رَسَد ۳ مَست و خُرامان می‌رَوَم پوشیده چون جانْ می‌رَوَم پُرسان و جویان می‌رَوَم آن سو که سُلطان می‌رَسَد ۴ اِقْبالْ آبادان شُده […]

  ۱ مَستی سَلامَت می‌کُند پنهان پیامَت می‌کنُد آن کو دِلَش را بُرده‌یی جان هم غُلامَت می‌کُند ۲ ای نیست کرده هست را بِشْنو سَلامِ مَست را مَستی که هر دو دست را پابَنْدِ دامَت می‌کُند ۳ ای آسْمانِ عاشقان ای جانِ جانِ عاشقان حُسنَت میانِ عاشقان نَک دوست کامَت می‌کُند ۴ ای چاشْنیِّ هر […]