۱۲۲۶ بود کَمْپیری نَوَدساله کَلان پُرتَشنُّج روی و رَنگَش زَعْفَران ۱۲۲۷ چون سَرِ سُفره رُخِ او توی‌توی لیکْ در وِیْ بود مانده عشقِ شوی ۱۲۲۸ ریخت دَندان‌هاش و مو چون شیر شد قَدْ کَمان و هر حِسَش تَغْییر شد ۱۲۲۹ عشقِ شوی و شَهْوت و حِرصَش تمام عشقِ صَیْد و پاره‌پاره گشته دام ۱۲۳۰ […]

  ۱۲۹۷ آن یکی رَنْجور شُد سویِ طبیب گفت نَبضَم را فُرو بین ای لَبیب ۱۲۹۸ که زِ نَبْض آگَهْ شَوی بر حالِ دل که رَگِ دست است با دلْ مُتَّصِل ۱۲۹۹ چون که دلْ غَیْب است خواهی زو مثال زو بِجو که با دِلَسْتَش اِتِّصال ۱۳۰۰ بادْ پنهان است از چَشمْ ای اَمین در […]

  ۲۰۴۹ رَفت درویشی زِ شهرِ طالَقان بَهرِ صیتِ بوالْحُسین خارِقان ۲۰۵۰ کوه‌ها بُبْرید و وادیِّ دراز بَهرِ دیدِ شیخ با صِدْق و نیاز ۲۰۵۱ آنچه در رَهْ دید از رَنْج و سِتَم گَرچه دَرخورْد است کوتَهْ می‌کُنم ۲۰۵۲ چون به مَقْصَد آمد از رَهْ آن جوان خانهٔ آن شاه را جُست او نِشان ۲۰۵۳ […]

  ۳۰۲۲ آن یکی دَرویش زَاطْرافِ دیار جانِبِ تبریز آمد وامْ دار ۳۰۲۳ نُه هزارش وامْ بُد از زَرْ مگر بود در تبریز بَدْرُالدّین عُمَر ۳۰۲۴ مُحْتَسِب بُد او به دل بَحْر آمده هر سَرِ مویَش یکی حاتِم‌کَده ۳۰۲۵ حاتِم اَرْ بودی گدایِ او شُدی سَر نَهادی خاکِ پایِ او شُدی ۳۰۲۶ گَر بِدادی تِشنه […]

  ۳۳۵۴ بود امیری را یکی اَسْبی گُزین در گَله‌یْ سُلطان نَبودَش یک قَرین ۳۳۵۵ او سَواره گشت در موکِبْ بگاه ناگهان دید اسپ را خوارَزْمشاه ۳۳۵۶ چَشمِ شَهْ را فَرّ و رنگِ او رُبود تا به رَجْعَت چَشمِ شَهْ با اسب بود ۳۳۵۷ بر هر آن عُضوَش که اَفْکَندی نَظَر هر یَکَش خوش‌تَر نِمودی […]

  ۳۹۲۷ پادشاهی مَست اَنْدَر بَزْمِ خَوش می‌گُذشت آن یک فَقیهی بر دَرَش ۳۹۲۸ کرد اِشارَت کِشْ دَرین مَجْلِس کشید وان شرابِ لَعْلْ را با او چَشید ۳۹۲۹ پَس کَشیدَندَش به شَهْ بی‌اِخْتیار شِسْت در مَجْلِس تُرُش چون زَهْر و مار ۳۹۳۰ عَرضه کَردَش مِیْ نَپَذْرُفت او به خشم از شَهْ و ساقی بِگَردانید چَشم […]

  ۴۲۱۹ بود یک میراثیِ مال و عَقار جُمله را خورْد و بِمانْد او عور و زار ۴۲۲۰ مالِ میراثی ندارد خودْ وَفا چون به ناکام از گذشته شُد جُدا ۴۲۲۱ او نَدانَد قَدْر هم کآسان بیافت کو به کَدّ و رنج و کَسبَش کَم شتافت ۴۲۲۲ قَدرِ جانْ زان می‌نَدانی ای فُلان که بِدادَت […]