مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۳ - بَیان آن که نور که غذایِ جان است غذایِ جسمِ اَوْلیا می‌شود تا او هم یار می‌شود روح را که اَسْلَمَ شَیْطانی عَلی یَدی

2 دیدگاه ها
/
  288 گرچه آن مَطْعومِ جان است و نَظَر جسم را ه…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۴ - اِنْکارِ اَهْلِ تَنْ غِذایِ روح را و لَرزیدنِ ایشانْ بر غِذایِ خَسیس

0 دیدگاه ها
/
  302 قِسْمِ او خاک است گَر دِیْ گَر بهار میرِ کَو…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۵ - مُناجات

0 دیدگاه ها
/
  305 ای خدایِ بی‌نَظیر ایثار کُن   گوش را چون ح…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۶ - تَمثیلِ لَوْحِ مَحْفوظ و اِدْراکِ عقلِ هر کسی از آن لَوْح آن که اَمْر و قِسْمَت و مَقْدورِ هر روزهٔ وِیْ است هَمچون اِدْراکِ جِبْرئیل عَلَیه‌السَّلام هر روزی از لَوْح اَعْظَم عقلْ مِثالِ جبرئیل است و نَظَرِ او به تَفکُّر به سوی غَیْبی که مَعْهودِ اوست در تفکُّر و اندیشهٔ کیفیَّت مَعاش و بیرون شوِ کارهایِ هر روزینه مانندِ نَظَرِ جبرئیل است در لَوحْ و فهم کردن او از لَوْح

0 دیدگاه ها
/
  317 چون مَلَک از لَوْحِ مَحْفوظ آن خِرَد هر صَباحی …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۷ - تَمثیلِ رَوِش‌هایِ مُختلف و هِمَّت‌هایِ گوناگون به اِخْتلافِ تَحَرّیِ مُتِحَرّیان در وَقتِ نمازْ قبله را در وَقتِ تاریکی و تَحَرّیِ غَوّاصان در قَعْرِ بَحْر

0 دیدگاه ها
/
  329 هَمْچو قومی که تَحَرّی می‌کُنند بر خیا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۸ - تَفسیرِ یا حَسْرَة ًعَلَی الْعِبادِ

0 دیدگاه ها
/
  346 او هَمی‌گوید که از اَشْکالِ تو غِرّه گشتم دیر دی…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۱۹ - سَبَبِ آن که فَرَجی را نامْ فَرَجی نَهادَند از اَوَّل

0 دیدگاه ها
/
  354 صوفی‌یی بِدْرید جُبّه در حَرَج پیشَش آ…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۰ - صِفَتِ طاووس و طَبْعِ او و سَبَبِ کُشتنِ ابراهیم عَلَیْهِ‌السَّلام او را

1 دیدگاه
/
  395 آمدیم اکنون به طاووسِ دورَنگ کو کُند جِلْوه برایِ نام و ن…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۱ - در بَیانِ آن که لَطفِ حَق را همه کَس دانَد و قَهْرِ حَق را همه کَس داند و همه از قَهْرِ حَقْ گُریزانَند و به لُطفِ حَقْ دَرآویزان امّا حَق تَعالی قَهْرها را در لُطْف پنهان کرد و لُطف‌ها را در قَهْر پنهان کرد نَعْلِ بازگونه و تَلْبیس و مَکْرِالله بود تا اَهْلِ تَمییز و یَنْظُرْ بِنورِ اللهْ از حالی‌بینان و ظاهِربینان جُدا شوند که لِیَبْلُوَکُمْ اَیُّکُمْ اَحْسَنُ عَمَلًا

0 دیدگاه ها
/
  420 گفت درویشی به درویشی که تو چون بِدیدی ح…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۲ - تَفاوتِ عُقولْ در اَصْلِ فِطْرَت خِلافِ مُعْتَزِله که ایشان گویند در اَصلْ عُقولِ جُز وی بَرابَرند این اَفْزونی و تَفاوت از تَعَلُّم است و ریاضَت و تجربه

0 دیدگاه ها
/
  459 این تَفاوتْ عقل‌ها را نیک دان در مَراتِبْ از…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۳ - حِکایَتِ آن اَعْرابی که سگِ او از گرسنگی می‌مُرد و اَنْبانِ او پُر نان و بر سگ نوحه می‌کرد و شِعْر می‌گفت و می‌گریست و سَر و رو می‌زَد و دریغَش می‌آمد لُقمه‌‌یی از انَبْان به سگ دادن

2 دیدگاه ها
/
  477 آن سگی می‌مُرد و گِریان آن عَرَب اشک می‌…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۴ - در بَیانِ آن که هیچ چَشمِ بدی آدمی را چُنان مُهْلِک نیست که چَشمِ پَسَندِ خویشتن مگر که چَشمِ او مُبَدَّل شُده باشد به نورِ حَق که بی یَسْمَع و بی یُبْصِر و خویشتنِ او بی‌خویشتن شُده

0 دیدگاه ها
/
  498 پَرّ طاووسَت مَبین و پایْ بین تا که سُؤءُ ا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۵۷ - یکی پُرسید از عالِمی عارفی که اگر در نماز کسی بِگِرید به آواز و آه کُند و نوحه کُند نمازش باطِل شود؟ جواب گفت که نامِ آن آبِ دیده است تا آن گِریَنده چه دیده است؟ اگر شوقِ خدا دیده است و می‌گِریَد یا پَشیمانی گناهی نمازش تَباه نشود بلکه کَمال گیرد که لا صَلوةَ اِلا بِحُضُورِ الْقَلْبِ و اگر او رَنْجوریِ تَن یا فِراقِ فرزند دیده است نمازش تَباه شود که اَصلِ نماز تَرکِ تَن است و تَرکِ فرزند ابراهیم‌وار که فَرزند را قُربان می‌کرد از بَهْرِ تَکْمیلِ نماز و تَن را به آتشِ نِمْرود می‌سِپُرد و اَمْر آمد مُصْطَفی را عَلَیْهِ‌السَّلام بِدین خِصال که فَاتَّبعْ مِلَّةَ اِبْراهیمَ قَد کانَت لَکُمْ اُسْوَةٌ حَسَنَةُ فی‌اِبْراهیمَ

1 دیدگاه
/
  1265 آن یکی پُرسید از مُفتی به راز گَر کسی…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۵ - تَفسیرِ وَ اِنْ یَکادُ الَّذینَ کَفَروا لِیُزْلِقونَکَ بِاَبْصارِهِم

0 دیدگاه ها
/
  506 یا رَسولَ‌اللهْ در آن نادی کَسان می‌زَنَند از …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۵۸ - مُریدی دَرآمَد به خِدمَتِ شیخ و ازین شیخْ پیرِ سِنّ نمی‌خواهم بلکه پیرِعقل و مَعْرِفت و اگر چه عیسی‌ست عَلَیْهِ‌السَّلام دَر گَهْواره و یحیی است عَلَیْهِ‌السَّلام در مَکْتَبِ کودکان مُریدی شیخ را گریان دید او نیز موافَقَت کرد و گِرِیست چون فارغ شُد و به در آمد مُریدی دیگر که از حالِ شیخ واقِف‌تَر بود از سَرِ غَیْرت در عَقَبِ او تیز بیرون آمد گُفتَش ای برادر من ترا گفته باشم اَللهْ اللهْ تا نَیَندیشی و نگویی که شیخ می‌گریست و من نیز می‌گریستم که سی سال ریاضتِ بی‌ریا باید کرد و از عَقَبات و دریاهایِ پُر نَهَنگ و کوه‌هایِ بلندِ پُر شیر و پَلَنگ می‌باید گذشت تا بِدان گریهٔ شیخ رسی یا نرسی اگر رَسی شُکرِ زُوِیَتْ لِیَ الْاَرْضُ گویی بسیار

1 دیدگاه
/
  1271 یک مُریدی اَنْدَر آمد پیشِ پیر پیرْ اَنْدَر گ…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۶ - قِصّهٔ آن حکیم که دید طاووسی را که پَرِ زیبایِ خود را می‌کَند به مِنْقار و می‌انداخت و تَنِ خود را کَل و زشت می‌کرد از تعجب پُرسید که دَریغَت نمی‌آید؟ گفت می‌آید امّا پیشِ منْ جان از پَر عزیزتَر است و این پَر عَدویِ جانِ من است

0 دیدگاه ها
/
  536 پَرّ خود می‌کَنْد طاووسی به دشت یک حکیمی رَ…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۵۹ - داستانِ آن کَنیزک که با خرِ خاتون شَهوت می‌رانْد و او را چون بُز و خروس آموخته بود شَهوت رانْدنِ آدمیانه و کَدویی در قَضیبِ خَر می‌کرد تا از اندازه نَگْذَرَد خاتون بر آن وقوف یافت لکِن دقیقهٔ کَدو را ندید کنیزک را به بَهانه به راه کرد جایِ دور و با خَر جمع شُد بی‌کَدو و هلاک شُد به فَضیحَت کَنیزک بی گاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چَشم روشنَم کیر دیدی کَدو ندیدی؟ ذَکَر دیدی آن دِگَر ندیدی کُلُّ ناقِصٍ مَلْعونٌ یعنی کُلُّ نَظَر وَ فَهْمٍ ناقِصٍ مَلْعونٌ وگرنه ناقِصانِ چَشمِ ظاهر مَرحوم‌اند مَلعون نه‌اند بَر خوان لَیْسَ عَلَی اَلْاَعْمی حَرَجٌ نَفی حَرَج کرد و نَفی لَعنَت و نَفیِ عِتاب و غَضَب

9 دیدگاه ها
/
 برای خرید تصحیح جدید مقالات شمس تبریزی اینجا را کلیک کنید. …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۷ - در بَیانِ آن که صَفا و سادگیِ نَفْسِ مُطْمَئنّه از فِکْرَت‌ها مُشَوَّش شود چُنان که بر رویِ آینه چیزی نویسی یا نَقْش کُنی اگر چه پاک کُنی داغی بِمانَد و نُقْصانی

3 دیدگاه ها
/
  557 رویِ نَفْسِ مُطْمَئنّه در جَسَد زَخْمِ …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۰ - تَمثیلِ تَلْقینِ شیخْ مُریدان را و پیغامبرِ اُمَّت را که ایشان طاقَتِ تَلْقینِ حَق ندارند و با حَقْ‌اِلْف ندارند چُنان که طوطی با صورتِ آدمی اِلْف ندارد که ازو تَلْقین تَوانَد گرفت حَق تَعالی شیخ را چون آیینهیی پیشِ مُریدِ هَمچو طوطی دارد و از پَسِ آیِنه تَلْقین می‌کُند لا تُحَرّک بِهِ لِسانَکَ اِن هُو اِلاّ وَحْیٌ یُوحی این است اِبْتدایِ مسلهٔ بی‌مُنْتَهی چُنان که مِنْقارْ جُنبانیدنِ طوطی اَنْدَرونِ آینه که خیالش می‌خوانی بی‌اختیار و تَصَرُّفِ اوست عکسِ خواندنِ طوطیِ بُرونی که مُتِعَلّم است نه عکسِ آن مُعلّم که پَسِ آیِنه است ولیَکِن خواندنِ طوطیِ بُرونی تَصَرُّف آن مُعلّم است پَس این مِثال آمد نه مِثْل

0 دیدگاه ها
/
  1430 طوطی‌یی در آیِنه می‌بیند او عکسِ خود را پیشِ…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۸ - در بَیانِ قَوْلِ رَسول عَلَیْهِ‌السَّلام لا رَهْبانیَّةَ فِی‌الْاِسْلام

0 دیدگاه ها
/
  574 بَر مَکَن پَر را و دلْ بَر کَن ازو زان که ش…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۱ - صاحِبْ‌دلی دید سگِ حامِله در شِکَمِ آن سگ‌بَچگان بانگ می‌کردند در تَعَجُّب مانْد که حِکْمَتِ بانگِ سگْ پاسبانی‌ست بانگ در اَنْدَرونِ شِکَمِ مادر پاسبانی نیست و نیز بانگْ جِهَتِ یاری خواستن و شیر خواستن باشد و غیره و آن جا هیچ این فایده‌ها نیست چون به خویش آمد با حَضْرَت مناجات کرد وَ ما یَعْلَمُ تَاْویلَهُ اِلاَّ اللهُ جواب آمد که آن صورتِ حالِ قومی‌ست از حِجابْ بیرون نیامَده و چَشمِ دلْ باز ناشُده دَعوی بَصیرت کُنند و مَقالات گویند از آن نی ایشان را قُوَّتی و یاریی رَسَد و نه مُسْتَمِعان را هِدایتی و رُشدی

5 دیدگاه ها
/
  1445 آن یکی می‌دید خواب اَنْدَر چِله در رَهی ماده س…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۲۹ - در بَیانِ آن که ثَوابِ عَمَلِ عاشق از حَقْ هم حَق است

1 دیدگاه
/
  586 عاشقان را شادمانیّ و غَمْ اوست دَستمُزد و ا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۲ - قِصّهٔ اَهْلِ ضَروان و حَسَدِ ایشان بر دَرویشان که پدرِ ما از سَلیمی اَغْلب دَخْلِ باغ را به مِسْکینان می‌داد چون انگور بودی عُشر دادی و چون مَویز و دوشاب شُدی عُشر دادی و چون حَلْوا و پالوده کردی عُشر دادی و از قَصیل عُشر دادی و چون در خَرمَن می‌کوفتی از کَفهٔ آمیخته عُشر دادی و چون گندم از کاه جُدا شُدی عُشر دادی و چون آرْد کردی عُشر دادی و چون خَمیر کردی عُشر دادی و چون نان کردی عُشر دادی لاجَرْم حَق تَعالی در آن باغ و کِشت بَرکَتَی نَهاده بود که همه اَصْحابِ باغ‌ها مُحتاجِ او بُدَندی هم به میوه و هم به سیم و او مُحتاج هیچ کَس نی ازیشان فرزندانَشان خَرجِ عُشر می‌دیدند مُکَرَّر و آن بَرِکَت را نمی‌دیدند هَمچون آن زَنِ بَدبَخت که کَدو را ندید و خَر را دید

0 دیدگاه ها
/
  1473 بود مَردی صالِحی رَبّانی‌یی عقلِ کامل داشت و پایان دانی‌یی …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۰ - دَر تَفسیرِ قولِ رَسول عَلَیْهِ‌السَّلام ما ماتَ مَنْ ماتَ اِلّا وَ تَمَنّی اَنْ یَموتَ قَبْلَ ما ماتَ اِنْ کانَ بَرّا لِیَکونَ اِلی وُصُولِ الْبرِ اَعْجَلَ وَ انْ کانَ فاجِراَ لِیَقلَّ فُجُورُهُ

0 دیدگاه ها
/
  604 زین بِفَرموده‌ست آن آگَهْ رَسول که هر آن کِه مُ…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۳ - بَیانِ آن که عَطایِ حَقّ و قُدرتْ موقوفِ قابلیَّت نیست هَمچون دادِ خَلْقان که آن را قابلیَّت باید زیرا عَطا قَدیم است و قابلیَّت حادِث عَطا صِفَتِ حَقّ است و قابلیَّت صِفَتِ مَخْلوق و قدیمْ موقوفِ حادِث نباشد و اگر نه حُدوثْ مُحال باشد

1 دیدگاه
/
  1537 چارهٔ آن دلْ عَطایِ مُبْدِلی‌ست دادِ او را قابلیَّت شَرط نیست 1…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۱ - در بیانِ آن که عقل و روح در آب و گِلْ مَحْبوس‌اَند هَمچو هاروت و ماروت در چاهِ بابِل

0 دیدگاه ها
/
  620 هَمچو هاروت و چو ماروت آن دو پاک بَسته‌اَن…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۴ - دَر اِبْتِدایِ خِلْقَت جسم آدم عَلَیْهِ‌السَّلام که جِبْرئیل عَلَیْهِ‌السَّلام را اشارت کرد که بُرو از زمین مُشتی خاک بَرگیر و به روایتی از هر نَواحی مُشتْ مُشت بَر گیر

0 دیدگاه ها
/
  1556 چونک صانِع خواست ایجادِ بَشَر از برایِ ا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۲ - جواب گفتنِ طاوس آن سایِل را

0 دیدگاه ها
/
  641 چون زِ گِریه فارغ آمد گفت رو که تو رَنگ و …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۵ - فرستادنِ میکائیل را عَلَیْهِ‌السَّلام به قَبْضِ حَفْنه‌‌یی خاک از زمینْ جِهَتِ تَرکیبِ تَرتیبِ جسمِ مُبارکِ ابواَلْبَشَر خَلیفَةُ اَلْحَقِ مَسْجودُ اَلْمَلَک و مُعَلّمُهُمْ آدم عَلَیْهِ‌السَّلام

0 دیدگاه ها
/
  1581 گفت میکائیل را تو رو به زیر مُشتِ خاکی…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۳ - بَیانِ آن که هنرها و زیرکی‌ها و مال دنیا هم‌چون پرهای طاوس عدو جان است

0 دیدگاه ها
/
  648 پَس هُنر آمد هَلاکَت خام را کَزْ پِیِ دانه …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۶ - قِصّهٔ قَوْمِ یونُس عَلَیْهِ‌السَّلام بَیان و بُرهانِ آن است که تَضَرُّع و زاری دافِع بَلایِ آسمانی‌ست و حَق تَعالی فاعِلِ مُختاراست پَس تَضَرُّع و تَعْظیمْ پیشِ او مُفید باشد و فلاسفه گویند فاعِل به طَبْع است و به عِلَّت نه مُخْتار پَسْ تَضَرّعْ طبْع را نگَردانَد

0 دیدگاه ها
/
  1608 قومِ یونُس را چو پیدا شُد بَلا ابرِ پُر آت…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۴ - در صِفَتِ آن بی‌خودان که از شَرِ خود و هُنرِ خود ایمِن شُده‌اند که فانی‌اَند در بَقایِ حَق هَمچون ستارگان که فانی‌اَند روزْ در آفتاب و فانی را خَوْفِ آفَت و خَطَر نباشد

0 دیدگاه ها
/
  672 چون فَناش از فقرْ پیرایه شود او مُحمَّدوا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۷ - فرستادنِ اِسْرافیل را عَلَیْهِ‌السَّلام به خاک که حَفْنه‌یی بَر گیر از خاکْ بَهْرِ تَرکیبِ جسمِ آدم عَلَیه‌السَّلام

0 دیدگاه ها
/
  1620 گفت اسرافیل را یَزدانِ ما که بُرو زان …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۵ - در بَیانِ آنکه ما سِوَی الله هر چیزی آکِل و مَاکول است هَمچون آن مُرغی که قَصْدِ صَیْدِ مَلَخ می‌کرد و به صیدِ مَلَخ مشغول می‌بود و غافِل بود از بازِ گرسنه که از پَسِ قَفایِ او قَصْدِ صیدِ او داشت اکنون ای آدمیِ صَیّادِ آکِل از صَیّاد و آکِل خود ایمِن مَباش اگر چه نمی‌بینیش به نَظَرِ چَشم به نَظَرِ دَلیل و عِبْرَتش می‌بین تا چَشمْ نیز باز شُدن

0 دیدگاه ها
/
  719 مُرغَکی اَنْدَر شِکارِ کِرْم بود گُربه …

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۸ - فِرستادنِ عِزْرائیل مَلَکِ الْعَزْمِ و الْحَزْمِ را عَلَیْهِ‌السَّلام به بَر گرفتنِ حَفْنه‌یی خاک تا شود جسمِ آدمِ چالاک عَلیْه‌السَّلام

0 دیدگاه ها
/
  1649 گفت یَزدان زود عِزْرائیل را که بِبین آن خا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۶ - صِفَتِ کُشتَنِ خَلیل عَلَیْه‌الْسَّلام زاغ را که آن اِشارات به قَمْعِ کدام صِفَت بود از صِفاتِ مَذمومهٔ مُهْلِکه در مُرید

1 دیدگاه
/
  765 این سُخَن را نیست پایان و فَراغ ای خَلی…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۶۹ - بَیانِ آن که مَخْلوقی که تو را ازو ظُلْمی رَسَد به حقیقت او هَمچون آلَتی‌ست عارف آن بُوَد که به حَقْ رُجوع کُند نه به آلت و اگر به آلت رُجوع کُند به ظاهر نه از جَهْل کُند بلکه برای مَصْلَحَتی چُنان که اَبایَزید قَدَّسَ اللهُ سِرَّهُ گفت که چندین سال است که من با مَخْلوق سُخَن نگفته‌ام و از مَخْلوق سُخَن نَشْنیده‌ام وَلیکن خَلْق چُنین پِنْدارند که با ایشان سُخَن می‌گویم و ازایشان می‌شِنَوم زیرا ایشان مُخاطبِ اَکبَر را نمی‌بینند که ایشان چون صَدایَند او را نِسْبَت به حالِ من اُلتفاتِ مُسْتمِعِ عاقِل به صدا نباشد چُنان که مَثَل است مَعْروف قالَ الْجِدارْ لِلِوَتََدِ لِمَ تَشْقُّنی؟ قالَ الوَتَدُ انْظُر اِلی مَنْ یَدُقِنی

0 دیدگاه ها
/
  1683 اَحْمقانه از سِنان رَحْمَت مَجو زان شَهی جو کا…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۷ - مُناجات

0 دیدگاه ها
/
  780 ای مُبَدَّل کرده خاکی را به زَر خاکِ دیگر…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۷۰ - جواب آمدن که آن کِه نَظَرِ او بر اَسْباب و مَرَض و زَخْمِ تیغ نَیایَد بر کارِ تو عِزْرائیل هم نَیایَد که تو هم سَبَبی اگر چه مَخْفی‌تَری از آن سَبَب‌ها و بُوَد که بَر آن رَنْجور مَخْفی نباشد که و َهُوَ اَقْرَبُ اِلَیْهِ مِنْکُم وَ لکِن لا تُبْصِرونَ

0 دیدگاه ها
/
  1710 گفت یَزدان آن کِه باشد اَصْلْ دان پَس…

مثنوی مولانا - دفتر پنجم - بخش ۳۸ - قال النبی علیه السلام ارحموا ثلاثا عزیز قوم ذل و غنی قوم افتقر و عالما یلعب به الجهال

0 دیدگاه ها
/
  823 گفت پیغامبر که رَحْم آرید بر جانِ مَنْ کانَ…