۱ بِنِه ای سَبز خِنْگِ من، فَرازِ آسُمان‌ها سُم که بِنْوشت آن مَهِ‌ بی‌کَیْف، دعوت نامه­یی پیشُم ۲ رَوان شُد سویِ ما کوثَر، که گُنجا نیست ظرف اندر بِدَرّان مَشکِ سَقّا را، بِزَن سنگیّ و بِشْکَن خُم ۳ یکی آهویِ چون جانی، بَرآمَد از بیابانی که شیرِ نَر زِبیم او، زَنَد بر ریگِ سوزانْ […]

  ۱ بِشُستم تَختهٔ هستی، سَرِ عالَم،‌ نمی‌دارم دَریدم پَردهٔ‌ بی‌چون، سَرِ آن هم‌ نمی‌دارم ۲ مرا چون دایهٔ قُدسی به شیرِ لُطفْ پَروَرده‌‌ست مَلامَت کِی رَسَد در من، که بَرگِ غم‌ نمی‌دارم؟ ۳ چُنان در نیستی غَرقَم، که معشوقم‌ همی‌گوید بیا با من دَمی بِنْشین، سَرِ آن هم‌ نمی‌دارم ۴ دَمی کَنْدَر وجود آوَرْد […]

  ۱ من دَلْقْ گِرو کردم، عُریانِ خَراباتَم خوردم همه رَخْتِ خود، مهمانِ خَراباتَم ۲ ای مُطربِ زیبارو دستی بِزَن و بَرگو تو آنِ مُناجاتی، من آنِ خَراباتَم ۳ خواهی که مرا بینی، ای بَستهٔ نَقْشِ تَن؟ جان را نَتَوان دیدن، من جانِ خَراباتَم ۴ نی مَردِ شِکَم خوارم، نی دَردِ شِکَم دارم زین مایِدِه […]

  ۱ رفتم به طَبیبِ جان، گفتم که بِبین دَستَم هم‌ بی‌دل و بیمارَم، هم عاشق و سَرمَستم ۲ صد گونه خَلَل دارم، ای کاش یکی بودی با این همه عِلَّت­ها، در شَنْقَصه پیوستم ۳ گفتا که نه تو مُردی؟ گفتم که بلی، امّا چون بویِ تواَم آمد، از گورْ بُرون جَستم ۴ آن صورتِ […]

  ۱ زان میْ که زِ بویِ او، شوریده و سَرمَستم دَریاب مرا ساقی وَاللّهْ که چُنینَسْتم ۲ ای ساقیِ مَستِ من بِنْگَر به شکستِ من ای جَسته زِ دستِ من دَریابْ کَزان دستم ۳ بِشْکَست مرا دامَت، بِشْکَستَم من جامَت مَستی تو و مَستی من، بِشْکَستی و بِشْکَستم ۴ ای جان و دلِ مَستان، […]

  ۱ گَر تو بِنِمی خُسپی، بِنْشین تو که من خُفتَم تو قِصّهٔ خود می‌گو، من قِصّهٔ خود گفتم ۲ بس کردم از دَستان، زیرا مَثَلِ مَستان از خوابْ به هر سویی، می‌جُنبَم و می­اُفتم ۳ من تشنهٔ آن یارم، گَر خفته و بیدارم با نَقْشِ خیالِ او، همراهم و هم جُفتم ۴ چون صورتِ […]

  ۱ در آیِنِه چون بینم نَقْشِ تو، به گفت آرَم آیینه نخواهد دَم، ای وایْ زِگُفتارم ۲ در آبْ تو را بینم، در آبْ زَنَم دستی هم تیره شود آبَم، هم تیره شود کارَم ۳ ای دوست میانِ ما، ای دوستْ‌ نمی‌گُنجَد ای یار اگر گویم ای یار،‌ نمی‌یارَم ۴ زان راه که آه […]

  ۱ ای خواجه سَلامُ عَلَیک، من عَزمِ سَفَر دارم وَزْبامِ فَلَک، پنهان، من راه گُذَر دارم ۲ جانْ عَزم سَفَر دارد، تا مَعْدن و اصلِ خود زان­سو که نَظَر بَخشَد، آن سویْ نَظَر دارم ۳ نَک می‌کَشَدم سَیلَم، آن سوی که بُد مَیلَم کَزْ فُرقَتِ آن دریا، بس گَرم جِگَر دارم ۴ می تازم […]

  ۱ من خُفته‌وَشَم امّا، بَسْ آگَه و بیدارم هرچند که بیهوشَم، در کارِ تو هُشیارم ۲ با شیره‌فَشارانَت، اَنْدَر چُرُشِ عشقم پایْ از پِیِ آن کوبَم، کَانْگورِ تو اَفْشارم ۳ تو پایْ‌ همی‌بینی وَانْگور‌ نمی‌بینی بِسْتان قَدَحی شیره، دَریاب که عَصّارم ۴ اَنْدَر چُرُشِ جان آ، گَر پایْ‌ همی‌کوبی تا غوطه خورم یک دَم، […]

  ۱ تا عاشقِ آن یارم،‌ بی‌کارم و بر کارم سَرگشته و پابَرجا، مانندهٔ پَرگارم ۲ مانندهٔ مِرّیخی، با ماه و فَلَک خَشمَم وَزْ چَرخِ کُلَه‌زَرّین، در نَنگم و در عارم ۳ گَر خویشِ مَنی یارا می‌بین که چه‌ بی‌خویشم زَاسْرار چه می‌پُرسی، چون شُهره و اِظْهارم؟ ۴ جُز خونِ دلِ عاشق، آن شیر نَیاشامَد […]

  ۱ پایی به میان دَرنِهْ، تا عیش زِ سَر گیرم تو تَلْخ مَشو با من، تا تَنگِ شِکَر گیرم ۲ بی‌رَنگ فرورفتم، در عشقِ تو ای دِلْبَر بَرکَش تو از این خُنبَم، تا رنگِ دِگَر گیرم ۳ دِلْتنگ‌تر از میمم، چون در طَمَع و بیمَم من قُرصِ به دو نیمَم، چون شکلِ قَمَر گیرم […]

  ۱ شاگردِ تو می‌باشم، گَر کودن و کَژْپوزَم تا زانْ لبِ خَندانَت، یک خنده بیاموزم ۲ ای چَشمهٔ آگاهی شاگردْ‌‌ نمی‌‌خواهی؟ چه حیله کُنم تا منْ خود را به تو دَردوزَم؟ ۳ باری، زِ شِکافِ دَر، بَرقِ رُخِ تو بینم زان آتشِ دِهلیزیْ صد شمعْ بَراَفْروزم ۴ یک لحظه بَری رَخْتم در راه، که‌ […]

  ۱ ای کرده تو مهمانم، در پیش دَرآ جانم زان روی که حیرانَم، من خانه‌‌ نمی‌‌دانم ۲ ای گشته زِ تو والِهْ، هم شهر و هم اَهلِ دِهْ کو خانه؟ نِشانَم دِهْ، من خانه‌‌ نمی‌‌دانم ۳ زان کَس که شُدی جانش، زان کَس مَطَلَب دانش پیش آ و مَرَنْجانَش، من خانه‌‌ نمی‌‌دانم ۴ وان […]

  ۱ این شکل که من دارم، ای خواجه کِه را مانَم؟ یک لحظه پَری‌شکلَم، یک لحظه پَری‌خوانَم ۲ در آتشِ مُشتاقی، هم جَمعَم و هم شَمعَم هم دودم و هم نورم، هم جمع و پَریشانَم ۳ جُز گوشِ رَبابِ دل، از خشمْ نَمالَم من جُز چَنگِ سعادت را، از زَخمه نَرنجانَم ۴ چون شِکَّر […]

  ۱ بی‌خود شُده‌‌‌‌‌ام ‌لیکِن‌‌ بی‌‌خودتَر از این خواهم با چَشمِ تو می‌گویم، من مَستِ چُنین خواهم ۲ من تاجْ‌‌ نمی‌‌خواهم، من تَختْ‌‌ نمی‌‌خواهم در خِدمَتَت افتاده، بر رویِ زمین خواهم ۳ آن یارِ نِکویِ من، بِگْرفت گِلویِ من گفتا که‌ چه می‌خواهی؟ گفتم که‌ همین خواهم ۴ با بادِ صَبا خواهم، تا دَم بِزَنَم […]

  ۱ مَخْمورم پُرخواره، اندازه‌‌ نمی‌‌دانم جُز شیوهٔ آن غَمْزهٔ غَمّازه‌‌ نمی‌‌دانم ۲ یاران بِخَبَر بودند، دروازه بُرون رفتند من‌‌ بی‌‌رَهْ و سَرمَستَم، دروازه‌‌ نمی‌‌دانم ۳ آوازهٔ آن یاران، چون مُشکْ جهان پُر شُد ز آواز بِشَد عقلم، آوازه‌‌ نمی‌‌دانم ۴ تا رویِ تو را دیدم من هَمچو گُلِ تازه گشتم خَرِف و کُهنه، اَرْ […]

  ۱ بیایید، بیایید، به گُلزار بِگَردیم بَرین نُقطهٔ اِقْبال چو پَرگار بِگَردیم ۲ بیایید که امروز به اِقْبال و به پیروز چو عُشّاقِ نوآموز، بَران یار بِگَردیم ۳ بَسی تُخم بِکِشتیم، بَرین شوره بِگَشتیم بَران حَب که نَگُنجید در اَنْبار بِگَردیم ۴ هر آن رویْ که پُشت است به آخِر همه زشت است بَران […]

  ۱ بِجوشید، بِجوشید، که ما بَحرْ شِعاریم به‌جُز عشق، به‌جُز عشق، دِگَر کار نداریم ۲ دَرین خاک، دَرین خاک، دَرین مَزرعهٔ پاک به‌جُز مِهر، به‌جُز عشق، دِگَر تُخم نکاریم ۳ چه مَستیم، چه مَستیم از آن شاهْ که هستیم بیایید، بیایید، که تا دست بَرآریم ۴ چه دانیم، چه دانیم که ما دوشْ چه […]

  ۱ از اوَّلِ امروز، چو آشفته و مَستیم آشفته بگوییم، که آشفته شُدسْتیم ۲ آن ساقیِ بَدمَست که امروز دَرآمَد صد عُذر بِگُفتیم، وَزان مَستْ نَرَستیم ۳ آن باده که دادی تو و این عقلْ که ما راست مَعْذور‌‌ هَمی‌‌دار، اگر جامْ شِکَستیم ۴ امروزْ سَرِ زُلفِ تو مَستانه گرفتیم صد بار گُشادیمَش و […]

  ۱ آن خانه که صد بار دَرو مایِدِه خوردیم بر گِردِ حَوالی گَهِ آن خانه بِگَردیم ۲ ماییم و حَوالی گَهِ آن خانهٔ دولت ما نِعْمَتِ آن خانه فراموش نکردیم ۳ آن خانهٔ مَردی است و دَرو شیردلانند از خانهٔ مَردی بِگُریزیم چه مَردیم؟ ۴ آن جا همه مَستی‌‌‌ست ‌و بُرونْ جُمله خُمار است […]